سوزلر | اوننجى سوز | 85
(62-158)

بو عالمڭ متصرّفنڭ مادام نهايتسز بويله بر كرمى، نهايتسز بويله بر رحمتى، نهايتسز اويله بر جلال و عزّتى واردر. نهايتسز جلال و عزّت، أدبسزلرڭ تأديبنى ايستر. نهايتسز كرم، نهايتسز إكرام ايستر، نهايتسز رحمت؛ كندينه لايق إحسان ايستر. حالبوكه بو فانى دنياده و قيصه عمرده، دڭزدن بر طامله گبى ميليونلر جزءدن آنجق بر جزئى يرلشير و تجلّى ايدر. ديمك او كرمه لايق و او رحمته شايسته بر دارِ سعادت اولاجقدر. يوقسه گوندوزى ايشيغيله طولديران گونشڭ وجودينى إنكار ايتمك گبى، بو گورونن رحمتڭ وجودينى إنكار ايتمك لازم گلير. چونكه بر داها دونمه‌مك اوزره زوال ايسه؛ شفقتى مصيبته، محبّتى حرقته و نعمتى نقمته و عقلى، مشئوم بر آلَته و لذّتى ألمه قلب ايتديرمكله حقيقتِ رحمتڭ إنطفاسى لازم گلير. هم او جلال و عزّته اويغون بر دارِ مجازات اولاجقدر. چونكه أكثريا ظالم عزّتنده، مظلوم ذلّتنده قالوب، بورادن گوچوب گيدييورلر. ديمك بر محكمۀِ كبرايه بيراقيلييور، تأخير ايديلييور. يوقسه، باقيلمييور دگل. بعضًا دنياده دخى جزا ويرر. قرونِ سالفه‌ده جريان ايدن عاصى و متمرّد قَوملره گلن عذابلر گوسترييور كه: إنسان باشى بوش دگل، بر جلال و غيرت سيلله‌سنه هر وقت معروضدر.


أوت هيچ ممكن ميدر كه؛ إنسان عموم موجودات ايچنده أهمّيتلى بر وظيفه‌سى، أهمّيتلى بر إستعدادى اولسون ده، إنسانڭ ربّى ده إنسانه بو قدر منتظم مصنوعاتيله كندينى طانيتديرسه، مقابلنده إنسان ايمان ايله اونى طانيمازسه.. هم بو قدر رحمتڭ سوسلى ميوه‌لريله كندينى سَوْديرسه؛ مقابلنده إنسان عبادتله كندينى اوڭا سَوْديرمسه.. هم بو قدر بو درلو نعمتلريله محبّت و رحمتنى اوڭا گوسترسه؛ مقابلنده إنسان شكر و حمدله اوڭا حرمت ايتمسه؛ جزاسز قالسين، باشى بوش بيراقيلسين، او عزّت، غيرت صاحبى ذاتِ ذو الجلال بر دارِ مجازات حاضرلاماسين؟ هم هيچ ممكن ميدر كه: او رحمٰنِ رحيمڭ كندينى طانيتديرمسنه مقابل؛ ايمان ايله طانيمقله و سَوْديرمسنه مقابل، عبادتله سومك و سَوْديرمكله و رحمتنه مقابل، شكر ايله حرمت ايتمكله مقابله ايدن مؤمنلره بر دارِ مكافاتى، بر سعادتِ أبديه‌يى ويرمه‌سين؟


سس يوق