أهلِ ضلالتڭ وكيلى، طوتونه‌جق و ضلالتنى اوڭا بنا ايده‌جك هيچ بر شى بولاماديغى و ملزم قالديغى زمان شويله دييور كه:

”بن، سعادتِ دنيايى و لذّتِ حياتى و ترقّياتِ مدنيتى و كمالِ صنعتى؛ كندمجه، آخرتى دوشونمه‌مكده و اللّٰهى طانيمه‌مقده و حبِّ دنياده و حرّيتده و كندينه گوونمكده گورديگم ايچون، إنسانڭ أكثريسنى بو يوله شيطانڭ همّتيله سَوق ايتدم و ايدييورم.“

الجواب: بز دخى قرآن نامنه دييورز كه: أى بيچاره إنسان! عقلڭى باشڭه آل! أهلِ ضلالتڭ وكيلنى ديڭله‌مه! أگر اونى ديڭلرسه‌ڭ خسارتڭ او قدر بيوك اولور كه، تصوّرندن روح، عقل و قلب ئورپرير. سنڭ اوڭنده ايكى يول وار:

بريسى: أهلِ ضلالتڭ وكيلنڭ گوسترديگى شقاوتلى يولدر.

ديگرى: قرآنِ حكيمڭ تعريف ايتديگى سعادتلى يولدر. ايشته او ايكى يولڭ پك چوق موازنه‌لرينى، چوق سوزلرده، خصوصًا كوچك سوزلرده گوردڭ و آڭلادڭ. شيمدى مقام مناسبتيله بيڭده بر موازنه‌لرينى ينه گور، آڭلا. شويله كه:

شرك و ضلالتڭ و فسق و سفاهتڭ يولى، إنسانى نهايت درجه‌ده سقوط ايتديرييور. حدسز ألملر ايچنده نهايتسز آغير بر يوكى ضعيف و عاجز بلنه يوكلتير. چونكه إنسان، جنابِ حقّى طانيمازسه و اوڭا توكّل ايتمزسه، او وقت إنسان، غايت درجه‌ده عاجز و ضعيف، نهايت درجه‌ده محتاج، فقير، حدسز مصيبتلره معروض، ألملى، كدرلى بر فانى حيوان حكمنده اولوب، بتون سَوْديگى و علاقه پيدا ايتديگى بتون أشيادن متماديًا فراق ألمنى چكه چكه، نهايتده، باقى قالان بتون أحبابنى بر فراقِ أليم ايچنده بيراقوب، قبرڭ ظلماتنه يالڭز اولارق گيدر. هم مدّتِ حياتنده غايت جزئى بر إختيار و كوچك بر إقتدار و قيصه‌جق بر حيات و آز بر عمر و سونوك بر فكر ايله نهايتسز ألملر ايله و أمللر ايله فائده‌سز چارپيشير و حدسز آرزولرڭ و مقاصدڭ تحصيلنه، ثمره‌سز بوش بوشنه چاليشير. هم كندى وجودينى يوكلنه‌مديگى حالده، قوجه دنيا يوكنى بيچاره بلنه و قفاسنه يوكله‌نير. داها جهنّمه گيتمه‌دن جهنّم عذابنى چكر