أوت هر بر نبات، هر بر آغاج، پك چوق لسان ايله صانعلرينى اويله گوسترييورلر كه؛ أهلِ دقّتى حيرتلرده بيراقير و باقانلره ”سبحان اﷲ! نه قدر گوزل شهادت ايدييور!“ ديديرتيرلر.
أوت، هر بر نباتڭ چيچك آچماسى زماننده و سنبل ويرمهسى آننده، تبسّمكارانه معنوى تكلّملرى هنگامندهكى تسبيحلرى، كنديلرى گبى گوزل و ظاهردر. چونكه هر بر چيچگڭ گوزل آغزى ايله و منتظم سنبلڭ لسانيله و موزون تخملرڭ و منتظم حبّهلرڭ كلماتيله حكمتى گوسترن او نظام، بِالمشاهده علمى گوسترن بر ميزان ايچندهدر. و او ميزان ايسه، مهارتِ صنعتى گوسترن بر نقشِ صنعت ايچندهدر. و او نقشِ صنعت، لطف و كرمى گوسترن بر زينت ايچندهدر. و او زينت دخى، رحمت و إحسانى گوسترن لطيف قوقولر ايچندهدر. و بربرى ايچنده بولونان شو معنيدار كيفيتلر، اويله بر لسانِ شهادتدر كه؛ هم صانعِ ذو الجمالنى أسماسيله تعريف ايدر، هم أوصافيله توصيف ايدر، هم جلوۀِ أسماسنى تفسير ايدر، هم تودّد و تعرّفنى، يعنى سَوْديرلمسنى و طانيتديرلمسنى إفاده ايدر.
ايشته بر تك چيچكدن بويله بر شهادت ايشيتسهڭ، عجبا زمين يوزندهكى ربّانى باغلرده عموم چيچكلرى ديڭلهيهبيلسهڭ، نه درجه يوكسك بر قوّتله صانعِ ذو الجلالڭ وجوبِ وجودينى و وحدتنى إعلان ايتدكلرينى ايشيتسهڭ، هيچ شبههڭ و وسوسهڭ و غفلتڭ قالابيلير مى؟ أگر قالسه، سڭا إنسان و ذىشعور دينلهبيلير مى؟