أى قناعتسز حرصلى و إقتصادسز إسرافلى و حقسز شكوالى غافل إنسان! قطعيًا بيل كه: قناعت، تجارتلى بر شكراندر؛ حرص، خسارتلى بر كفراندر. و إقتصاد، نعمته گوزل و منفعتلى بر إحترامدر. إسراف ايسه، نعمته چركين و ضررلى بر إستخفافدر. أگر عقلڭ وارسه، قناعته آليش و رضايه چاليش. تحمّل ايتمزسه‌ڭ ”يا صبور“ دى و صبر ايسته؛ حقّڭه راضى اول، تشكّى ايتمه. كيمدن كيمه شكوا ايتديگڭى بيل، صوص. هر حالده شكوا ايتمك ايسترسه‌ڭ؛ نفسڭى جنابِ حقّه شكوا ايت، چونكه قصور اونده‌در.

ايكنجى رمز: اون سكزنجى مكتوبڭ آخركى مسئله‌سنڭ آخرنده دينيلديگى گبى، خالقِ ذو الجلال حيرت‌نما، دهشت‌أنگيز بر صورتده بر فعاليتِ ربوبيتيله، موجوداتى متماديًا تبديل و تجديد ايتديگنڭ بر حكمتى بودر: ناصلكه مخلوقاتده فعاليت و حركت؛ بر إشتها، بر إشتياق، بر لذّتدن، بر محبّتدن ايلرى گلييور. حتّى دينيله‌بيلير كه؛ هر بر فعاليتده بر لذّت نوعى واردر؛ بلكه هر بر فعاليت، بر چشيد لذّتدر. و لذّت دخى، بر كماله متوجّهدر؛ بلكه بر نوع كمالدر. مادام فعاليت بر كمال، بر لذّت، بر جماله إشارت ايدر. و مادام كمالِ مطلق و كاملِ ذو الجلال اولان واجب الوجود، ذات و صفات و أفعالنده، بتون أنواعِ كمالاته جامعدر؛ ألبته او ذاتِ واجب الوجودڭ وجوبِ وجودينه و قدسيتنه لايق بر طرزده و إستغناءِ ذاتيسنه و غناءِ مطلقنه موافق بر صورتده و كمالِ مطلقنه و تنزّهِ ذاتيسنه مناسب بر شكلده؛ حدسز بر شفقتِ مقدّسه و نهايتسز بر محبّتِ منزّهه‌سى واردر. ألبته او شفقتِ مقدّسه‌دن و او محبّتِ منزّهه‌دن گلن حدسز بر شوقِ مقدّس واردر. و او شوقِ مقدّسدن گلن حدسز بر سرورِ مقدّس واردر. و او سرورِ مقدّسدن گلن، تعبيرى جائز ايسه، حدسز بر لذّتِ مقدّسه واردر. و ألبته او لذّتِ مقدّسه ايله برابر؛ حدسز اونڭ مرحمتى جهتيله فعاليتِ قدرتى ايچنده، مخلوقاتنڭ إستعدادلرى قوّه‌دن فعله چيقماسندن و تكمّل ايتمه‌سندن نشئت ايدن، او مخلوقاتڭ ممنونيتلرندن و كماللرندن گلن ذاتِ رحمٰن و رحيمه عائد، تعبيرى جائز ايسه، حدسز ممنونيتِ مقدّسه و حدسز إفتخارِ مقدّس واردر كه؛ حدسز بر صورتده، حدسز بر فعاليتى إقتضا ايدييور. و او حدسز فعاليت دخى، حدسز بر تبديل و تغيير و تحويل و تخريبى دخى إقتضا ايدييور. و او حدسز تغيير و تبديل دخى؛ موت و عدمى، زوال و فراقى إقتضا ايدييور.