مكتوبات | يگرمى دردنجى مكتوب | 412
(403-437)

ايشته شو رمزدن، ايمانڭ عظمتِ أنوارينه باق و ضلالتڭ دهشتلى ظلماتنى گور. ديمك ايمان، شو رمزده بيان ايديلن حقيقتِ عاليۀِ نفس الأمريه‌نڭ عنوانيدر و ايمان ايله اوندن إستفاده ايده‌بيلير. أگر ايمان اولمازسه ناصلكه كور، صاغير، ديلسز، عقلسز آدمه هر شى معدومدر؛ اويله ده ايمانسزه هر شى معدومدر، ظلماتليدر.


ايكنجى نكته: دنيانڭ و أشيانڭ اوچ دانه يوزى وار.


برنجى يوزى: أسماءِ إلٰهيه‌يه باقار، اونلرڭ آيينه‌لريدر. بو يوزه زوال و فراق و عدم گيره‌مز؛ بلكه تازه‌لنمك و تجدّد وار.


ايكنجى يوزى: آخرته باقار، عالمِ بقايه نظر ايدر، اونڭ تارلاسى حكمنده‌در. بو يوزده باقى ثمره‌لر و ميوه‌لر يتيشديرمك وار؛ بقايه خدمت ايدر، فانى شيلرى باقى حكمنه گتيرر. بو يوزده دخى موت و زوال دگل، بلكه حيات و بقا جلوه‌لرى وار


اوچنجى يوزى: فانيلره، يعنى بزلره باقار كه؛ فانيلرڭ و أهلِ هوساتڭ معشوقه‌سى و أهلِ شعورڭ تجارتگاهى و وظيفه‌دارلرڭ ميدانِ إمتحانلريدر. ايشته بو اوچنجى يوزنده‌كى فنا و زوال، موت و عدمڭ آجيلرينه و ياره‌لرينه مرهم ايچون او اوچنجى يوزڭ ايچ يوزنده‌كى بقا و حيات جلوه‌لرى وار


الحاصل: شو موجوداتِ سيّاله، شو مخلوقاتِ سيّاره، واجب الوجودڭ أنوارِ ايجاد و وجودينى تازه‌لنديرمك ايچون متحرّك آيينه‌لر و دگيشن مظهرلردر.


سس يوق

مكتوبات