مكتوبات | يگرمى آلتنجى مكتوب | 460
(438-490)

أى تورك قارداش! بِالخاصّه سن دقّت ايت! سنڭ ملّيتڭ إسلاميتله إمتزاج ايتمش. اوندن قابلِ تفريق دگل. تفريق ايتسه‌ڭ، محوسڭ! بتون سنڭ ماضيده‌كى مفاخرڭ، إسلاميت دفترينه گچمش. بو مفاخر، زمين يوزنده هيچ بر قوّتله سيلنمديگى حالده، سن شيطانلرڭ وسوسه‌لريله، دسيسه‌لريله او مفاخرى قلبڭدن سيلمه!


بشنجى مسئله: آسياده اويانان أقوام، فكرِ ملّيته صاريلوب، عينًا آوروپايى هر جهتله تقليد ايده‌رك، حتّى چوق مقدّساتلرى او يولده فدا ايده‌رك حركت ايدييورلر. حالبوكه هر ملّتڭ قامتِ قيمتى باشقه بر ألبسه ايستر. بر جنس قوماش بيله اولسه؛ طرزى، آيرى آيرى اولمق لازم گلير. بر قادينه، بر ژاندارمه ألبسه‌سى گيديريلمز. بر إختيار خواجه‌يه، تانغو بر قادين لباسى گيديريلمديگى گبى.. ”كورى كورينه تقليد دخى، چوق دفعه مسخره‌لق اولور.“ چونكه:


أوّلا: آوروپا بر دكّان، بر قيشله ايسه؛ آسيا بر مزرعه، بر جامع حكمنده‌در. بر دكّانجى دانسه گيدر، بر چيفتجى گيده‌مز. قيشله وضعيتى ايله مسجد وضعيتى بر اولماز.


هم أكثر أنبيانڭ آسياده ظهورى، أغلبِ حكمانڭ آوروپاده گلمه‌سى، قدرِ أزلينڭ بر رمزى، بر إشارتيدر كه؛ آسيا أقوامنى إنتباهه گتيره‌جك، ترقّى ايتديره‌جك، إداره ايتديره‌جك؛ دين و قلبدر. فلسفه و حكمت ايسه، دين و قلبه يارديم ايتملى، يرينه گچمه‌ملى.


سس يوق

مكتوبات