مكتوبات | يگرمى آلتنجى مكتوب | 480
(438-490)
يدنجى مسئله

مدارِ عبرت بر مسئله


(وهمه معروض، فتوره دوشن بعض دوستلريمه قوّۀِ معنويه‌يى تأييد ايده‌جك يدى أماره‌نڭ دلالتيله، صِرف خدمتِ قرآنه عائد بر إكرامِ ربّانى‌يى و بر حمايتِ إلٰهيه‌يى بيان ايتمگه مجبورم كه، او ضعيف طمارلى بر قسم دوستلريمى قورتاره‌يم. او يدى أماره‌نڭ دردى؛ دوست ايكن، صِرف برر مقصدِ دنيوى ايچون شخصمه دگل، قرآنه خادملگم جهتنده دشمن وضعيتى آلمالريله، او مقصدلرينڭ عكسيله طوقات ييديلر. او يدى أماره‌نڭ اوچى ايسه، جدّى دوست ايديلر و دائما ده دوستدرلر؛ فقط دوستلغڭ إقتضا ايتديگى مردانه وضعيتى موقّةً گوسترمديلر، تا كه أهلِ دنيانڭ توجّهنى قزانوب برر مقصدِ دنيوى قزانسينلر و باشلرندن أمين اولسونلر. حالبوكه او اوچ دوستم، مع التأسّف او مقصدلرينڭ عكسيله برر عتاب گورديلر.)


أوّلكى درت ظاهرى دوست، صوڭره دشمن وضعيتى گوسترنلرڭ


برنجيسى: بر مدير، قاچ واسطه ايله يالواردى. اوننجى سوزدن بر نسخه ايستدى. اوڭا ويردم. او ايسه، ترفيع ايچون دوستلغمى بيراقوب دشمنلق وضعيتى آلدى. والى‌يه شكوا و إخبار صورتنده ويردى. خدمتِ قرآنيه‌نڭ بر أثرِ إكرامى اولارق ترفيع دگل، عزل ايديلدى


ايكنجيسى: ديگر بر مدير، دوست ايكن، آمرلرينڭ خاطرى ايچون و أهلِ دنيانڭ توجّهنى قزانمق فكريله شخصمه دگل، خدمتكارلغم جهتنده رقيبانه و دشمنانه وضعيت آلدى، كندى مقصدينڭ عكسيله طوقات يدى. اُميد ايديلمديگى بر مسئله‌ده، ايكى بچق سنه‌يه محكوم ايديلدى. صوڭره قرآنڭ بر خدمتكارندن دعا ايستدى. إن شاء اﷲ بلكه قورتولاجق، چونكه اوڭا دعا ايديلدى

سس يوق