مكتوبات | يگرمى سكزنجى مكتوب | 495
(492-559)

هم روىِ زمينڭ صحّيه مأمورلرى حكمنده و بدوى حيواناتڭ جنازه‌لرينى قالديرمقله موظّف قارتال گبى آكِلُ اللَّحم قوشلره بر گونلك مسافه‌دن بر حيوان جنازه‌سنڭ وجودى، او سَوقِ قدرى ايله و او حسِّ قبل الوقوع إلهاميله و او سائقۀِ إلٰهى ايله بيلديريلير و بولورلر.


هم يڭى دنيايه گلمش بر آرى ياوروسى؛ ياشى بر گون ايكن، هواده بر گونلك مسافه‌يه گيدر، هواده ايزينى غائب ايتميه‌رك، او سَوقِ قدرى ايله و او سائقه إلهاميله دونر، يوواسنه گيرر. حتّى هركسڭ باشنده چوق دفعه تكرّر ايدييور كه، بريسندن بحث ايدييوركن، آنى قپو آچيلارق تخمينڭ فوقنده عين آدم گلير. حتّى كردجه ضروبِ أمثالدندر: {نَاڤِ گُرْبِينَه پَالاَنْدَارْ لِى وَرِينَه} يعنى: ”قوردڭ بحثنى ايتديگڭ زمان طوپوزى حاضرله، وور؛ چونكه قورد گلييور.“ ديمك بر حسِّ قبل الوقوع ايله، لطيفۀِ ربّانيه إجمالاً او آدمڭ گلمه‌سنى حسّ ايدر. فقط عقلڭ شعورى إحاطه ايتمديگى ايچون؛ قصدًا دگل، إختيارسز اولارق بحث ايتمگه سَوق ايدر. أهلِ فراست بعضًا كرامت گبى گلديگنى بيان ايدر. حتّى بر زمان بنده شو نوع حسّاسيت فضله ايدى. بو حالى بر دستور ايچنه آلمق ايستدم، فقط ياقيشديرامدم و ياپامدم. فقط أهلِ صلاحتده و باخصوص أهلِ ولايتده بو حسِّ قبل الوقوع فضله إنكشاف ايدر، كرامتكارانه آثارينى گوسترر.

سس يوق

مكتوبات