يدنجى نكته: رمضانڭ صيامى، دنياده آخرت ايچون زراعت و تجارت ايتمگه گلن نوعِ إنسانڭ قزانجنه باقديغى جهتده‌كى چوق حكمتلرندن بر حكمتى شودر كه: رمضانِ شريفده ثوابِ أعمال، بره بيڭدر. قرآنِ حكيمڭ نصِّ حديث ايله هر بر حرفنڭ اون ثوابى وار؛ اون حسنه صاييلير، اون ميوۀِ جنّت گتيرر. رمضانِ شريفده هر بر حرفڭ، اون دگل بيڭ و آيت الكرسى گبى آيتلرڭ هر بر حرفى بيڭلر و رمضانِ شريفڭ جمعه‌لرنده داها زياده‌در. و ليلۀِ قدرده اوتوز بيڭ حسنه صاييلير. أوت هر بر حرفى اوتوز بيڭ باقى ميوه‌لر ويرن قرآنِ حكيم، اويله بر نورانى شجرۀِ طوبٰى حكمنه گچييور كه؛ ميليونلرله او باقى ميوه‌لرى، رمضانِ شريفده مؤمنلره قزانديرر. ايشته گل، بو قدسى، أبدى، كارلى تجارته باق، سير ايت و دوشون كه: بو حروفاتڭ قيمتنى تقدير ايتمه‌ينلر نه درجه حدسز بر خسارتده اولديغنى آڭلا!

ايشته رمضانِ شريف عادتا بر آخرت تجارتى ايچون غايت كارلى بر مشهر، بر پازاردر. و اُخروى حاصلات ايچون، غايت منبت بر زميندر. و نشو و نماءِ أعمال ايچون، بهارده‌كى ماهِ نيساندر. سلطنتِ ربوبيتِ إلٰهيه‌يه قارشى عبوديتِ بشريه‌نڭ رسمِ گچيد ياپماسنه أڭ پارلاق، قدسى بر بايرام حكمنده‌در. و اويله اولديغندن، ييمك ايچمك گبى نفسڭ غفلتله حيوانى حاجاتنه و مالايعنى و هواپرستانه مشتهياته گيرمه‌مك ايچون اوروجله مكلّف اولمش. گويا موقّةً حيوانيتدن چيقوب مَلكيت وضعيتنه وياخود آخرت تجارتنه گيرديگى ايچون، دنيوى حاجاتنى موقّةً بيراقمقله، اُخروى بر آدم و تجسّدًا تظاهر ايتمش بر روح وضعيتنه گيره‌رك؛ صومى ايله، صمديته بر نوع آيينه‌دارلق ايتمكدر. أوت رمضانِ شريف؛ بو فانى دنياده، فانى عمر ايچنده و قيصه بر حياتده باقى بر عمر و اوزون بر حياتِ باقيه‌يى تضمّن ايدر، قزانديرر.