قسطمونى لاحقه‌سى | عزيز، صدّيق، مبارك قارداشلرم | 146
(4-194)

  مرانغوز أحمدڭ مكتوبنده، دارِ ويران كوينڭ أسكى زمانڭ چاليشقان طلبه‌لرينى آڭديران فداكار طلبه‌لر، بزى و أسكى زمان طلبه‌لرينى تحسّرله ياد ايدن مدرسه‌دن يتيشمه، رسالۀِ النور طلبه‌لرينه درين بر سُرور ويردى. مدرسۀِ نوريه‌نڭ خانملر طلبه‌لرى؛ أورادِ قرآنيه ايله دعالريله، أورادلريله چاليشقان قلملره معنوى يارديملرى چوق گوزلدر. بو حواليده‌كى خانملره ده تام بر درس اولور. جنابِ حق اونلردن و او مدرسه‌نڭ عموم طلبه‌لرندن و استادلرندن أبدًا راضى اولسون.
    أحمدڭ رؤياسى چوق مبارك و گوزلدر. حضرتِ عيسى‌نڭ (ع‌س) قوّتلى صداسنى ايشيتمك، عيسويلردن قوّتلى بر إمداد حزب القرآنه إلتحاق ايتمگه إشارت اولابيلير.
    ايكنجى آدم و مسئله‌سى: رسالۀِ النور طلبه‌لرندن بر گنج حافظ، پك چوق آدملرڭ ديدكلرى گبى ديدى: ”بنده اونوتقانلق خسته‌لغى تزايد ايدييور، نه ياپه‌يم؟“ بن ده ديدم: ممكن اولدقجه نامحرمه نظر ايتمه. چونكه روايت وار. إمامِ شافعينڭ (رض) ديديگى گبى: حرام نظر، نسيان ويرر.
    أوت أهلِ إسلامده، نظرِ حرام زياده‌لشدكجه، هوساتِ نفسانيه هيجانه گلوب، وجودنده سوءِ إستعمالات ايله إسرافه گيرر. هفته‌ده بر قاچ دفعه غسله مجبور اولور. اوندن، طبًّا قوّۀِ حافظه‌سنه ضعف گلير.
    أوت بو عصرده آچيق صاچيقلق يوزندن، خصوصًا بو ممالكِ حارّه‌ده او سوءِ نظردن سوءِ إستعمالات، عمومى بر اونوتقانلق خسته‌لغنى نتيجه ويرمگه باشلايور. هركس جزئى، كلّى او شكواده‌در. ايشته بو عمومى خسته‌لغڭ تزايديله، حديثِ شريفڭ ويرديگى مدهش بر خبرڭ تأويلى اوجنده گورونويور. فرمان ايتمش كه: ”آخر زمانده، حافظلرڭ گوگسندن قرآن نزع ايديلييور، چيقييور، اونوتليور.“ ديمك بو خسته‌لق دهشتلنه‌جك، حفظِ قرآنه بو سوءِ نظرله بعضلرده سد چكيله‌جك؛ او حديثڭ تأويلنى گوستره‌جك. {لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اﷲُ}
 

سس يوق