بو عجيب عصرده دهشتلى بر آشيلامق و شرينغه ايله هم حقيقى، هم مجازى ايكى نفسِ أمّاره إتّفاق ايدوب؛ اويله سيّئاته اويله گناهلره سوه‌رك گيرييور، كائناتى حدّته گتيرييور. حتّى كندم، بر دقيقه ظرفنده يگرمى پاره‌لق بر صيقنتى ايله، آلتمش ليرالق بر حسنه‌يه ترجيح ايتمگه چاليشدم. هم اون دقيقه ظرفنده، بيوك بر مجاهدۀِ معنويده، بنم جبهه‌مده قرق ايكيلك بر طوپ گبى دشمنلريمه آتوب يول آچديغى حالده؛ او ايكى نفسِ أمّاره‌نڭ موقّت بر غفلت فرصتنده، خودگاملق و مَيلِ تفوّق گبى غايت ظلملى و ظلماتلى حسّيله، بيوك بر شكر و تشكّر يرينه، ”نه ايچون بن آتمادم“ دييه أڭ چركىن بر ريا و رقابت طمارينى حسّ ايتدم
    جنابِ حقّه يوز بيڭ شكر ايدييورم كه، رسالۀِ النور و بِالخاصّه إخلاص رساله‌لرى او ايكى نفسڭ بتون دسائسنى إزاله و اونلرڭ آچديغى ياره‌لرى تداوى ايتديگى گبى، او بر دقيقه و اون دقيقه‌ده‌كى حالتلرى بردن إزاله ايتدى. و معنوى بر إستغفار اولان قصوريمى بيلدم. او خطانڭ معجّل جزاسى اولان ايچنده‌كى ألمدن و عذابدن قورتولدم
    عموم قارداشلريمزه برر برر سلام ايدرز