Me pak punë dhe duke mos kryer detyrat i shkatërron plotësisht. Punëtorët dëmtues, konsiderohen si shpikës, e në fakt ata nuk kanë kurrfarë ndikimi, përveç zhdukjes, me një punë dhe vullnet të pakët. Por, ato gjërat e shkatërruara, për arsye se vijnë nga zhdukja, këto punëtorë të dëmshëm në të vërtetë janë shkaku i rezultatit të keq. Kështu që, po qe se janë të vetëdijshëm,meritojnë dënimin. Kuptohet se punët e liga, secili i ka vetë në dorë t’i kryejë apo jo. Për punët e mira, të hajrit është ndryshe; punëtorët, prodhuesit e të mirave në të vërtetë nuk ndikojnë dhe nuk i prodhojnë dot ato, por janë përçues të mirësive të All-llahut xh.sh. dhe pagesa apo shpërblimi i tyre është një dhuratë e Tij. Këtë çështje, Kur’ani Famëlartë me këtë ajet e vërteton plotësisht:

36)“Çfarëdo e mire që të vjen, është nga All-llahu, e çfarë të ndodhë nga ndonjë e keqe është nga vetë ti”.

Shkurt për botërat e ekzistencës, që duke u ndeshur me ato mosekzistente, të cilat japin prodhimet e tyre të xhennetit apo xhehennemit, paraqiten dy thënie: Ekzistencialistët që thonë: “Elhamdulil-lah, Elhamdulil-lah (Falenderimet i takojnë

All-llahut)”. Dhe mosekzistencialistët që thonë: “Subhanall-llah, Subhanall-llah

(All-llahu është i Patëmeta)”.

Në këtë hapësirë të gjerë, ku ndeshen engjëjt me djajt dhe ligësitë me bukuritë, në këtë moment shfaqet fruti i besimi tek engjëjt. Kështu me Dritën dhe Nurin e Kur’anit e zgjidha problemin dhe u ndriçova nga drita e ajetit, duke shijuar ëmbëlsinë e frutit të Tij:

37) All-llahu është dritë (ndriçues, udhëzues), i qiejve dhe i tokës”.

“Fjala e njëzetekatërt" dhe “Fjala e Njëzetenëntë", tregojnë mrekullinë e "elifeve" (shkronja e parë e alfabetit arab) ku në një mënyrë të ndritur dallohen shenjat e melekëve.

All-llahu i Madhëruar, në të gjitha anët e botës, që nga gjërat më të thjeshta deri tek ato më të ndërlikuarat, dëshiron që të tregojë Mëshirën e Tij. Çdo krijesë dhe çdo specie, dëshiron që ta tërheqë nga Vetja, për të fituar dashurinë e tyre. Ai nuk kërkon ndonjë gjë të tepërt nga ato, por vetëm që me ngrohtësinë dhe dashurinë e tyre, ta falenderojnë dhe ta lartësojnë nga të metat. Është e natyrshme se në këtë gjithësi të pafund, përballë mirësive të panumërta, Ai nga krijesat e Tij dëshiron një adhurim të vetëdijshëm, bile edhe nga ato të pavetëdijshmit, qofshin ato të mëdha, apo të vogla.