(Ai, pra All-llahu), marrin aq fuqi, saqë në cepat e atomeve të ajrit përmblidhen aftësitë në sasinë e atomeve që ka nevojë t’i dijë gjuhët dhe nevojat e telefonëve dhe telegrafëve, nevojën e luleve, e bartjes së erës dhe disa të tjera. Për të kryer këtë detyrë është e nevojshme të zotërojnë një aftësi sa të gjithë telefonistët, telegrafistët dhe stacionet e radiove (dhe të televizioneve), sepse këto punë janë duke u krijuar dhe atribuar vetëm nga ana e atomeve të ajrit, të cilat mbajnë këtë aftësi.

Tani shikoje të pamundurat dhe mitet e rrugës së natyralistëve dhe materialistëve. Aty nuk është vetëm një e pamundur, ndoshta numri i të pamundurave të tyre është sa atomet e gjithësisë. Këto punë të paimagjinueshme, kur ia atribuojmë Mjeshtrit Madhështor, atëhere me urdhërin e Tij ajri i bëhet shërbëtor. Me lejen dhe fuqinë e All-llahut duke u mbështetur në Të, punët e mëdha bëhen aq shpejt, saqë puna e të gjitha atomeve bëhet lehtësisht. Me lehtësinë e vetëm të një atomi, sa të thuash

(Ai), atëhere botërat e ajrit bëhen një faqe e një elementi superior për të shkruajtur fjalët e fuqisë së All-llahut (xh.sh.). Ato duke “shkruar” me majat e lapsave të atomeve, mbajnë nga një pikë mrekullie, pra krijohen në lehtësinë e lëvizjes së një atomi.

Me mendimet e mia duke udhëtuar në fjalët e shenjta

(Le ilahe il-All-llah-S’ka Zot tjetër përveç All-llahut) dhe

(Kul hu vall-llah, “Thuaj që All-llahu është Një), për të vërtetuar Njësinë e All-llahut të Madhëruar, hodha sytë që të sodis botërat e ajrit dhe të lexoj elementet në mënyrë përmbledhëse në ajër, dhe në fjalën

(Ai), saktësisht m’u sqarua kjo e vërtetë dhe Njësimi i All-llahut m’u vërtetua në ajrin e Tij, ku në të gjeta një argument të ndritur. Në këtë mënyrë e kuptova se për çfarë Kur’ani i famshëm dhe ato që bëjnë dhikër (përmendje të Zotit) dhe për ta vërtetuar Njësimin e All-llahut (xh.sh.), shumë herë, e përsërisin fjalën e shenjtë

nƒog (Ai). Shkëlqimi i kësaj fjale për Njësimin e All-llahut (xh.sh.) ndrit në shumë shenja materiale dhe po ashtu edhe shpirtërore.

Ja disa shembuj: Një krijesë e vogël po të marrë mbi vete një peshë të rëndë, do të shtypet, një vesh zërat e ndryshëm nuk do të mund t’i dëgjojë, ashtu edhe gjuha s’mund të flasë përnjëherë shumë fjalë. Duke filluar nga ky ekuilibrim, me çelësin e

(Atij), kur fillova të udhëtoj në mend në shtresa dhe në elementet e ajrit, me çelësin dhe busullën

(e Tij), në secilin cep dhe në brendësinë e secilit atom, pashë mijëra pika, germa apo fjalë të ndryshme, që përsëri nuk ngatërrohen, rregulli i tyre nuk prishet, bile ato duke kryer detyra të ndryshme dhe të shumta përsëri krijojnë pa u ngatërruar fare dhe megjithëse atomi më i vogël mban pesha të rënda, përsëri nuk tregohet i dobët dhe nuk ngelet mbrapa, e kështu ua dërgon tek gjuhët interesante, tek veshët e vegjël të atomeve të ajrit, me një përsosmëri superiore, duke hyrë dhe dalur, pa fare ngatërrim.