Në rast domosdoshmërie edhe harami lejohet.

Kështu edhe ne jemi të detyruar që t’i imitojmë disa parime të qytetërimit evropian.

Unë iu përgjigja se: “Jeni mashtruar shumë. Domosdoshmëria në qoftë se vjen nga keqdashja, në asnjë mënyrë nuk është e drejtë, haramin nuk e bën hallall. Në qoftë se nuk vjen nga dashakeqja, domethënë, domosdoshmëria në qoftë se nuk është bërë me rrugën e haramit, në të nuk ka dëm. Përshembull në qoftë se një njeri me dëshirën e tij të keqe në mënyrë të ndaluar pi dhe dehet dhe në qoftë se duke qenë i dehur kryen një krim, gjykimi është kundra tij dhe dënohet. Sepse ai ka pirë me dëshirën e tij të keqe. Por një fëmijë i çmendur, po qe se vret dikë, gabimi i tij falet dhe nuk dënohet, sepse nuk e ka bërë me vetëdije. Çfarë domosdoshmërie ka përveç ngrënies bukë dhe jetesës? Nuk është e mundur që të bëhet hallall, harami. Ligjet e kësaj bote mund ta gjykojnë atë, por ligji i All-llahut e gjykon më hollësisht. Megjithatë, ju mos i sulmoni ata hoxhallarë që me detyrimin e kohës, duke menduar se është e domosdoshme anojnë nga risitë. Mos i ngacmoni ata të shkretë që kanë hyrë në shkallën e domosdoshmërisë dhe që janë kundra nesh edhe sikur të jenë hoxhallarë. Unë nuk e humba shpresën kur isha i vetëm dhe me ndihmën që më solli All-llahu (xh.sh.) bëra sukses në shërbimin e besimit, duke qëndruar përballë shumë kundërshtarëve të devijuar. Tani megjithëse numri i nxënësve të Nurit është me miliona, përsëri sulmet e armiqve i përballoj me lëvizje pozitive, duke i duruar të gjitha sharjet dhe ndëshkimet e tyre. Pra për nderin e këtyre të vërtetave, edhe sikur të na bëjnë padrejtësi duhet të tregojmë tolerancë.

Nuk është e mundur që një musliman të hyjë në një fe tjetër, të bëhet i krishterë, çifut dhe veçanërisht bolshevik... sepse një i krishterë kur bëhet musliman Hz. Isanë (a.s.) e do edhe më shumë. Por një musliman në qoftë se e braktisë fenë dhe në qoftë se del nga zinxhiri i profetit Muhammed Alejhis-salat ves-selam, nuk mund të hyjë më në asnjë fe, bëhet anarkist. Në shpirtin e tij nuk mbetet ndonjë virtyt i përsosur, ndërgjegjja e tij prishet dhe për jetën shoqërore bëhet nje helm.

Për këtë arsye e falenderoj shumë All-llahun (xh.sh.) se nga mrekullia e Kur’anit në dy popujt heronj turq dhe arabë, në gjuhët e tyre do të fillojë të shpjegohet një mësim me titull “Risale-i Nur”. Meqë para gjashtëmbëdhjetë vjetësh ka shpëtuar besimin e gjashtëqind mijë personave, tani kanë arritur në miliona. Risale-i Nur do të bëhet shkak që të bashkojë dy popujt vëllezër e heronj, turq dhe arabë. Edhe armiqtë po e vërtetojnë se këta dy popuj do t’i shpallin këto parime themelore të Kur’anit.

Në mosbesimin absolut, në këtë jetë ka një xhehennem edhe më të madh se sa xhehennemi i zakonshëm. Sepse vdekjen nuk po munden që ta zhdukin. Çdo ditë këtë janë duke e dëshmuar tridhjetë mijë kufoma. Kjo vdekje për ata të cilët besojnë në vdekjen e përhershme, kjo është zhdukje e personit dhe e të gjithë të kaluarës. Ata ngaqë mendojnë zhdukjen edhe të të afërmëve, përjetojnë torturën e xhehennemit dhjetë herë më shumë. Domethënë njeriu që jeton me mosbesimin absolut, ai vazhdimisht në zemrën e tij përjeton torturën e xhehennemit. Sepse çdo njeri ashtu siç me lumturinë e të afërmëve ndjen kënaqësi, ashtu edhe me torturën e tyre torturohet. Njëlloj edhe besimi i mosbesimtarëve është ekzekutimi i të gjithë lumturive. Ata kënaqësinë e këmbejnë me ndëshkime dhe tortura. Tani në këtë kohë, në këtë botë për të hequr torturën shpirtërore të xhehennemit, nga zemrat e njerëzve ka vetëm një rrugë shpëtimi: Kur’ani famëlartë. Në këtë kohë për të zgjidhur problemet e sotme, Kur’ani mrekullinë e Tij shpirtërore e ka sqaruar në farmacinë e Risale-i Nurit.