Prefektit i kishte vdekur gruaja dhe në shtëpi kishte gjashtë vajza beqare. Një ditë njëra nga këto kërkon të hyjë për një punë në dhomën e Saidit. Ai duke menduar se kjo është diçka jashtë namusit, i bërtet asaj duke e përzënë nga dhoma dhe e mbyll derën me forcë. Vajzës i vjen shumë rëndë dhe e hidhëruar kthehet mbrapa.

Në të njëjtën ditë një servil qeveritar, i thotë këto fjalë në vesh prefektit:

“Si mundësh ta lësh Saidin vetëm në shtëpi? Vajzat e tua janë të reja e të virgjëra.. Gruan nuk e ke.. Kurse Saidi është një i ri adoleshent. Si mund ta pranosh këtë.”- dhe në këtë mënyrë i fut dyshime në zemrën e prefektit.

Prefekti në mbrëmje kur erdhi në shtëpi, i doli përpara vajza duke qarë dhe i thotë:

“Baba! Ky Saidi që ke lënë në këtë dhomë është i çmendur, nuk na lë as në dhomë të hyjmë.

Kur dëgjoi prefekti fjalët e vajzës, përkundrejt mërive të huaja, vrapon në dhomën e Saidit të ri, të ndershëm e me namus dhe i thotë:

“Secili ka një prijës, e prijësi im je ti!”, - dhe pastaj ia puthë edhe dorën. Pas kësaj ngjarjeje, nderi dhe respekti i prefektit ndaj Saidit dyfishohet.18

Bediuzzamani vetë thotë këto fjalë:

“Kush e ka lexuar biografinë e jetës sime e di mirë se para pesëdhjetë e pesë vjetëve, duke qenë në moshën njëzet vjeçare, për respektin që kishte ndaj diturisë, me ngulm m’u lut pashai që të banoja në shtëpinë e tij. Aty qëndrova dy vjet dhe ai kishte gjashtë vajza, tre ishin më të vogla, të tjerat më të mëdha.. Të mëdhatë, as për dy vite që qëndrova në shtëpinë e tij, nuk i njoha, se cila ishte e madhja apo e dyta, sepse nuk i shikoja me vëmendje që t’i njoh. Është për t’u habitur se pati ardhur tek unë një mysafir që ishte edhe teolog dhe për dy ditë secilën vajzë mundi t’i dallojë nga njëra-tjetra se cilat janë. Shokët që kisha pranë duke u habitur me këtë gjendje timen, më pyetën:

- Përse nuk i shikon?

I thashë atyre:19

- Nuk më lejon t’i shikoj nderi i diturisë.”

Bediuzzamani në shtëpinë e Omer Pashait mori parasysh që t’i studiojë të gjitha shkencat bashkëkohore, veçanërisht të konstatojë se me cilat armë armiqtë e sulmojnë fenë duke na futur dyshime. Ai i studioi edhe librat e filozofisë islame dhe komentet e Kur’anit, të quajtur “Metali” dhe “Meuakif,” shkencat dhe gjithashtu studioi edhe gramatikë, morfologji e logjikë, ku që të gjitha këto përbënin dyzet libra, të cilat i mësoi përmendësh në dy vjet.

Bediuzzamani mbante dy gjendje te kundërta.

E para, kur e kishte logjikën e hapur, me çdo gjë që përballohej nuk ishte e mundur të mos e kuptonte.

E dyta, kishte raste që rrinte i mbyllur përbrenda, jo të lexojë, por edhe të flasë i vinte rëndë.

Në të njëjtën periudhë filloi që të mësojë Kur’anin përmendësh, duke lexuar nga dyzet faqe në ditë, duke mësuar pjesën më të madhe të Kur’anit, por pastaj e la në gjysëm për dy arsye: