bil’icma mütevâtiren nev’i insanın güneşleri, kamerleri, yıldızları olan bu üç cemaatı azîme ve bu üç taifei ehli hakikat ve beşerin kudsî kumandanları olan bu üç büyük ve âli hey’etlerin fermanları ile verdikleri haberleri dinlemeyen ve saadeti ebediyeye giden, onların gösterdikleri yol olan sıratı müstakimde gitmeyenler, yüzde doksandokuz dehşetli tehlike ihtimâlini nazara almayan ve bir tek muhbirin bir yolda tehlike var demesiyle o yolu bırakan, başka uzun yolda hareket eden bir adam, elbette ve elbette vaziyeti şudur ki:

İki yolun hadsiz muhbirlerin kat’î ihbarları ile en kısa ve kolayı ve yüzde yüz Cennet ve saadeti ebediyeyi kazandıranı bırakıp en dağdağalı ve uzun ve sıkıntılı ve yüzde doksandokuz Cehennem hapsini ve şekaveti dâimeyi netice veren yolunu ihtiyar ettiği halde, dünyada iki yolun, bir tek muhbirin yalan olabilir haberiyle, yüzde bir tek ihtimal tehlike ve bir ay hapis imkânı bulunan kısa yolu bırakıp, menfaatsiz, yalnız zararsız olduğu için uzun yolu ihtiyar eden bedbaht, sarhoş divâneler gibi, dehşetli ve uzakta görünen ve ona musallat olan ejderhalara ehemmiyet vermez; sineklerle uğraşıyor. Yalnız onlara ehemmiyet verir derecede aklını, kalbini, ruhunu, insaniyetini kaybetmiş oluyor.