ايشته بو آدم، دره‌دن تپه‌دن آشوب، گيت گيده تا خالى بر صحرايه گيردى. بردن مدهش بر صدا ايشيتدى. باقدى كه: دهشتلى بر آرسلان، ميشه‌لكدن چيقوب اوڭا هجوم ايدييور. او ده قاچدى. تا آلتمش آرشين درينلگنده صوسز بر قويويه راست گلدى. قورقوسندن كندينى ايچنه آتدى. ياريسنه قدر دوشوب، أللرى بر آغاجه راست گلدى، ياپيشدى. قويونڭ ديوارنده گوگرمش اولان او آغاجڭ ايكى كوكى وار. ايكى فاره، برى بياض برى سياه، او ايكى كوكه مسلّط اولوب كسييورلر. يوقارى‌يه باقدى گوردى كه: آرسلان، نوبتجى گبى قويونڭ باشنده بكله‌يور. آشاغى‌يه باقدى گوردى كه: دهشتلى بر أژدرها، ايچنده‌در. باشنى قالديرمش، اوتوز آرشين يوقاريده‌كى آياغنه تقرّب ايتمش. آغزى قويو آغزى گبى گنيشدر. قويونڭ ديوارينه باقدى گوردى كه: ايصيريجى مضر حشرات، أطرافنى صارمشلر. آغاجڭ باشنه باقدى گوردى كه: بر اينجير آغاجيدر. فقط خارقه اولارق مختلف چوق آغاجلرڭ ميوه‌لرى، جويزدن ناره قدر باشنده يميشلرى وار. ايشته شو آدم، سوءِ فهمندن، عقلسزلغندن آڭلامييور كه، بو عادى بر ايش دگلدر. بو ايشلر تصادفى اولاماز. بو عجيب ايشلر ايچنده غريب أسرار وار. و پك بيوك بر ايشله‌ييجى وار اولديغنى إنتقال ايتمدى. شيمدى بونڭ قلبى و روح و عقلى، شو أليم وضعيتدن گيزلى فرياد و فغان ايتدكلرى حالده؛ نفسِ أمّاره‌سى، گويا بر شى يوقمش گبى تجاهل ايدوب، روح و قلبڭ آغلاماسندن قولاغنى قپايوب، كندى كندينى آلداته‌رق، بر باغچه‌ده بولونويور گبى او آغاجڭ ميوه‌لرينى يمگه باشلادى. حالبوكه او ميوه‌لرڭ بر قسمى زهرلى و مضر ايدى. بر حديثِ قدسيده جنابِ حق بيورمش: {اَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِى بِى} يعنى ”قولم بنى ناصل طانيرسه، اونڭله اويله معامله ايدرم.“

ايشته بو بدبخت آدم، سوءِ ظن ايله و عقلسزلغى ايله، گورديگنى عادى و عينِ حقيقت تلقّى ايتدى و اويله ده معامله گوردى و گورويور و گوره‌جك! نه ئولويور كه قورتولسون، نه ده ياشايور، بويله‌جه عذاب چكييور. بز ده شو مشئومى، بو عذابده بيراقوب دونه‌جگز. تا، اوته‌كى قارداشڭ حالنى آڭلايه‌جغز.