سوزلر | اوننجى سوز | 135
(62-158)

هم ناصلكه قرآنڭ، بلكه بتون سماوى كتابلرڭ حقّانيتنى إثبات ايدن عموم دليللر و حجّتلر و حبيب اللّٰهڭ بلكه بتون أنبيانڭ نبوّتلرينى إثبات ايدن عموم معجزه‌لر و برهانلر، طولاييسيله أڭ بيوك مدّعالرى اولان آخرتڭ تحقّقنه دلالت ايدرلر. عينًا اويله ده، واجب الوجودڭ وجودينه و وحدتنه شهادت ايدن أكثر دليللر و حجّتلر، طولاييسيله ربوبيتڭ و الوهيتڭ أڭ بيوك مدارى و مظهرى اولان دارِ سعادتڭ و عالمِ بقانڭ وجودينه، آچيلمه‌سنه شهادت ايدرلر. چونكه گله‌جك مقاماتده بيان و إثبات ايديله‌جگى گبى؛ ذاتِ واجب الوجودڭ هم موجوديتى، هم عموم صفتلرى، هم أكثر إسملرى، هم ربوبيت، الوهيت، رحمت، عنايت، حكمت، عدالت گبى وصفلرى، شأنلرى لزوم درجه‌سنده آخرتى إقتضا و وجوب درجه‌سنده باقى بر عالمى إستلزام و ضرورت درجه‌سنده مكافات و مجازات ايچون حشرى و نشرى ايسترلر. أوت مادام أزلى، أبدى بر اﷲ وار؛ ألبته سلطنتِ الوهيتنڭ سرمدى بر مدارى اولان آخرت واردر. و مادام بو كائناتده و ذى‌حياتده غايت حشمتلى و حكمتلى و شفقتلى بر ربوبيتِ مطلقه وار و گورونويور. ألبته او ربوبيتڭ حشمتنى سقوطدن و حكمتنى عبثيتدن و شفقتنى غدردن قورتاران أبدى بر دارِ سعادت بولونه‌جق و گيريله‌جك.


هم مادام گوز ايله گورونن بو حدسز إنعاملر، إحسانلر، لطفلر، كرملر، عنايتلر، رحمتلر؛ پردۀِ غيب آرقه‌سنده بر ذاتِ رحمٰنِ رحيمڭ بولونديغنى سونمه‌مش عقللره، ئولمه‌مش قلبلره گوسترر. ألبته إنعامى إستهزادن و إحسانى آلداتمقدن و عنايتى عداوتدن و رحمتى عذابدن و لطف و كرمى إهانتدن خلاص ايدن و إحسانى إحسان ايدن و نعمتى نعمت ايدن بر عالمِ باقيده بر حياتِ باقيه وار و اولاجقدر.


هم مادام بهار فصلنده زمينڭ طار صحيفه‌سنده خطاسز يوز بيڭ كتابى بربرى ايچنده يازان بر قلمِ قدرت گوزيمز اوڭنده يورولمه‌دن ايشله‌يور. و او قلم صاحبى يوز بيڭ دفعه عهد و وعد ايتمش كه: ”بو طار يرده و قاريشق و بربرى ايچنده يازيلان بهار كتابندن داها قولاى اولارق گنيش بر يرده گوزل و لا يموت بر كتابى يازاجغم و سزه اوقوتديره‌جغم“ دييه، بتون فرمانلرده او كتابدن بحث ايدييور. ألبته و هر حالده او كتابڭ أصلى يازيلمش و حشر و نشر ايله حاشيه‌لرى ده يازيلاجق. و عمومڭ دفترِ أعماللرى اونده قيد ايديله‌جك.


سس يوق