ديدم: أى شيطان! بى‌طرفانه محاكمه، ايكى طرف اورته‌سنده بر وضعيتدر. حالبوكه هم سنڭ، هم إنسانده‌كى سنڭ شاكردلرڭ، ديديگڭز بى‌طرفانه محاكمه ايسه؛ طرفِ مخالفى إلتزامدر. بى‌طرفلق دگلدر، موقّةً بر دينسزلكدر. چونكه قرآنه كلامِ بشر دييه باقمق و اويله محاكمه ايتمك، شقِّ مخالفى أساس طوتمقدر. باطلى إلتزامدر، بى‌طرفانه محاكمه دگلدر. بلكه، باطله طرفگيرلكدر.

شيطان ديدى كه: اويله ايسه نه اللّٰهڭ كلامى، نه ده بشر كلامى ديمه. اورته‌ده فرض ايت، باق.

بن ديدم: او ده اولاماز. چونكه منازعٌ فيه بر مال بولونسه، أگر ايكى مدّعى بربرينه ياقين ايسه و قربيتِ مكان وارسه؛ او وقت او مال، ايكيسندن باشقه برينڭ ألنده ويا ايكيسنڭ أللرى يتيشه‌جك بر صورتده بر يره بيراقيله‌جق. هانگيسى إثبات ايتسه او آلير. أگر او ايكى مدّعى بربرينه غايت اوزاق، برى مشرقده، برى مغربده ايسه؛ او وقت قاعدةً ”صاحب اليد“ كيم ايسه اونڭ ألنده بيراقيله‌جقدر. چونكه اورته‌ده بيراقمق قابل دگلدر. ايشته قرآن قيمتدار بر مالدر. بشر كلامى جنابِ حقّڭ كلامندن نه قدر اوزاقسه، او ايكى طرف او قدر، بلكه حدسز بربرندن اوزاقدر. ايشته، ثرادن ثريّايه قدر بربرندن اوزاق او ايكى طرف اورته‌سنده بيراقمق ممكن دگلدر. هم اورته‌سى يوقدر. چونكه وجود و عدم گبى و نقيضين گبى ايكى ضددرلر. اورته‌سى اولاماز. اويله ايسه قرآن ايچون صاحب اليد، طرفِ إلٰهيدر. اويله ايسه اونڭ ألنده قبول ايديلوب، اويله‌جه دلائلِ إثباته باقيله‌جق. أگر اوته‌كى طرف اونڭ كلام اﷲ اولديغنه دائر بتون برهانلرى برر برر چوروتسه، ألنى اوڭا اوزاته‌بيلير. يوقسه اوزاتاماز. هيهات! بيڭلر براهينِ قطعيه‌نڭ ميخلريله عرشِ أعظمه چاقيلان بو معظّم پيرلانطه‌يى هانگى أل بتون او ميخلرى سوكوب، او ديركلرى كسوب (اونى) دوشوره‌بيلير؟