او ايكى آدمدن بريسى، آرقداشنه ديدى كه: ”شو عجيب عالمڭ ألبته بر مدبّرى و شو منتظم مملكتڭ بر مالكى، شو مكمّل شهرڭ بر صاحبى، شو مصنّع سرايڭ بر اوستهسى واردر. بز چاليشملىيز، اونى طانيمالىيز. چونكه آڭلاشيلييور كه، بزى بورايه گتيرن اودر. اونى طانيمازسهق كيم بزه مدد ويرهجك؟ ديللرينى بيلمديگمز و اونلر بزى ديڭلهمدكلرى شو عاجز مخلوقلردن نه بكلهيهبيليرز؟ هم قوجه بر عالمى بر مملكت صورتنده، بر شهر طرزنده، بر سراى شكلنده ياپان و باشدن باشه خارقه شيلرله طولديران و مزيّناتڭ أنواعيله تزيين ايدن و عبرتنما معجزاتلرله دوناتان بر ذات، ألبته بزدن و بورايه گلنلردن بر ايستديگى واردر. اونى طانيمالىيز. هم نه ايستديگنى بيلمكلگمز لازمدر.“
اوتهكى آدم ديدى: ”اينانمام، بويله بحث ايتديگڭ گبى بر ذات بولونسون و بتون بو عالمى تك باشيله إداره ايتسين.“
آرقداشى جوابًا ديدى كه: ”بونى طانيمازسهق، لاقيد قالسهق، منفعتى هيچ يوق؛ ضررى اولسه پك عظيمدر. أگر طانيماسنه چاليشسهق، مشقّتى پك خفيفدر، منفعتى اولورسه پك عظيمدر. اونڭ ايچون اوڭا قارشى لاقيد قالمق، هيچ كارِ عقل دگلدر.“
او سرسرى آدم ديدى: ”بن بتون راحتمى، كيفمى؛ اونى دوشونمهمكده گورويورم. هم بويله عقلمه صيغيشميان شيلرله اوغراشميهجغم. بتون بو ايشلر، تصادفى و قارمهقاريشق ايشلردر، كندى كندينه دونويور؛ بنم نهمه لازم.“
عقللى آرقداشى اوڭا ديدى: ”سنڭ بو تمرّدڭ بنى ده، بلكه چوقلرى ده بلايه آتاجقدر. بر أدبسزڭ يوزندن، بعضًا اولور كه، بر مملكت خراب اولور“