سوزلر | لمعات | 982
(925-1019)
حديث ايله آيتى موازنه ايدرسهڭ، بِالبداهه گورورسڭ بشرڭ أڭ بليغى، وحيڭ ده مبلّغى، او دخى بالغ اولماز
بلاغتِ آيته. او ده اوڭا بڭزهمز. ديمك كه: لسانِ أحمديدن گلن هر بر كلام هر دم اونڭ اولاماز.
ايجاز ايله بيان إعجازِ قرآن
بر زمان رؤياده گوردم كه: اگرى طاغ آلتندهيم. بردن او طاغ پاطلادى، طاغ گبى طاشلرى عالمه طاغيتدى، صارصدى جهانى.
فجئةً بر آدم يانمده پيدا اولدى. ديدى كه: ايجاز ايله بيان ايت، إجمال ايله ايجاز ايت، بيلديگڭ أنواعِ إعجازِ قرآنى!
داها رؤياده ايكن تعبيرينى دوشوندم، ديدم: شورادهكى إنفلاق، بشرده بر إنقلابه مثال. إنقلابده ايسه ألبت هداىِ فرقانى،
هر طرفده يوكسلوب هم ده حاكم اولاجق. إعجازينڭ بيانى، زمانى ده گلهجك! او سائله جوابًا ديدم: إعجازِ قرآنى،
يدى منابعِ كلّيهدن تجلّى، هم يدى عناصردن تركّب ايدر. برنجى منبع: لفظڭ فصاحتندن سلاستِ لسانى؛
نظمڭ جزالتندن، معنى بلاغتندن، مفهوملرڭ بداعتندن، مضمونلرڭ براعتندن، اسلوبلرڭ غرابتندن بردن تولّد ايدن بارقۀِ بيانى.
اونلرله اولدى ممتزج، مزاجِ إعجازنده عجيب بر نقشِ بيان، غريب بر صنعتِ لسانى. تكرارى هيچ بر زمان اوصانديرماز إنسانى.
سس يوق