سوزلر | لمعات | 998
(925-1019)
هُدٰى ايسه شفادر؛ هوا، إبطالِ حسدر. بو ده تسلّى ايستر، بو ده تغافل ايستر، بو ده مشغله ايستر، بو ده أگلنجه ايستر. هوساتِ سحرباز.
تا وجدانى آلداتسين، روحى تنويم ايديلسين، تا ألم حسّ اولماسين. يوقسه او ألمِ أليم، وجدانى إحراق ايدر؛ فيزاره طايانيلماز، ألمِ يأس چكيلمز.
ديمك صراطِ مستقيمدن نه قدر اوزاق دوشسه، او درجه نسبةً شو حالت تأثير ايدر، وجدانى باغيرتديرر. هر لذّتڭ ايچنده ألمى وار، برر ايز.
ديمك هوس، هوا، أگلنجه، سفاهتدن ممزوج اولان شعشعۀِ مدنى، بو ضلالتدن گلن شو مدهش صيقنتى‌يه بر يالانجى مرهم، اويوتوجى زهرباز.
أى عزيز آرقداشم! ايكنجى يولمزده، او نورانى طريقده بر حالتى حسّ ايتدك؛ او حالتله اولويور حيات، معدنِ لذّت. آلام، اولور لذائذ.
اونڭله بونى بيلدك كه متفاوت درجه‌ده، قوّتِ ايمان نسبتنده روحه بر حالت ويرر. جسد روحله ملتذدر، روح وجدانله متلذّذ.
بر سعادتِ عاجله، وجدانده مندرجدر؛ بر فردوسِ معنوى، قلبنده مندمجدر. دوشونمكسه دشمكدر؛ شعور ايسه، شعارِ راز.
شيمدى نه قدر قلب ايقاظ ايديليرسه، وجدان تحريك ايديلسه، روحه إحساس ويريلسه؛ لذّت زياده اولور، هم ده دونر آتشى نور، شتاسى ياز.
وجدانده فردوسلرڭ قپولرى آچيلير، دنيا اولور بر جنّت. ايچنده روحلريمز، ايدر پرواز و پرداز، اولور شهباز و شهناز، يلپز نماز و نياز.
أى عزيز يولداشم! شيمدى اللّٰهه ايصمارلادق. گل، برابر بر دعا ايدرز، صوڭره ده بولوشمق اوزره آيريليرز...
اَللّٰهُمَّ اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ❊ اٰمِينَ
سس يوق

سوزلر