سكزنجى كلمه: {وَ هُوَ حَىٌّ لاَ يَمُوتُ} يعنى: بتون كائناتڭ موجوداتنده گورونن و وسيلۀِ محبّت اولان كمال و حُسن و إحسانڭ حدسز بر درجه فوقنده بر جمال و كمال و إحسانڭ صاحبى و بتون محبوبلره بدل، بر تك جلوۀِ جمالى كافى گلن بر معبودِ لم يزل، بر محبوبِ لا يزالڭ أزلى و أبدى بر حياتِ دائمه‌سى وار كه؛ شائبۀِ زوال و فنادن منزّه و عوارضِ نقص و قصوردن مبرّادر. ايشته شو كلمه، جنّ و إنسه و بتون ذى‌شعوره و أهلِ محبّت و عشقه إعلان ايدر كه:

سزلره مژده! محبوبلريڭزدن نهايتسز فراقلرڭ ياره‌لرينى تداوى ايدوب مرهم سورن بر محبوبِ باقيڭز وار. مادام او وار و باقيدر، باشقه‌لرى نه اولورسه اولسون مراق چكمه‌يڭز. بلكه او محبوبلرده، سببِ محبّتڭز اولان حسن و إحسان، فضل و كمال، او محبوبِ باقينڭ جلوۀِ جمالِ باقيسندن چوق پرده‌لردن گچوب، غايت ضعيف بر گولگه‌نك گولگه‌سيدر. اونلرڭ زواللرى، سزلرى اينجيتمه‌سين. چونكه اونلر بر نوع آيينه‌لردر. آيينه‌لرڭ دگيشمسى شعشعۀِ جمالڭ جلوه‌سنى تازه‌لشديرر، گوزللشديرر. مادام او وار، هر شى وار.

طوقوزنجى كلمه: {بِيَدِهِ الْخَيْرُ} يعنى: هر خير، اونڭ ألنده‌در. هر ياپديغڭز خيرات، اونڭ دفترينه گچر. هر ايشلديگڭز أعمالِ صالحه، ياننده قيد ايديلير. ايشته شو كلمه، جنّ و إنسه ندا ايدوب مژده ويرييور. دييور كه:

أى بيچاره‌لر! مزارستانه گوچديگڭز زمان، ”أيواه! مالمز خراب اولوب، سعيمز هبا اولدى؛ شو گوزل و گنيش دنيادن گيدوب، طار بر طوپراغه گيردك.“ ديمه‌يڭز، فرياد ايدوب مأيوس اولمايڭز... چونكه سزڭ هر شيئڭز محافظه ايديلييور. هر عملڭز يازيلمشدر. هر خدمتڭز قيد ايديلمشدر. خدمتڭزڭ مكافاتنى ويره‌جك و هر خير ألنده و هر خيرى ياپابيله‌جك بر ذاتِ ذو الجلال، سزى جلب ايدوب، ير آلتنده موقّةً طورديرر. صوڭره حضورينه آلديرر. نه موطلى سزلره كه؛ خدمتڭزى و وظيفه‌ڭزى بيتيرديڭز. زحمتڭز بيتدى، راحته و رحمته گيدييورسڭز. خدمت، مشقّت بيتدى؛ اجرت آلمغه گيدييورسڭز.