مكتوبات | يگرمى اوچنجى مكتوب | 401
(395-402)

دوست ايسترسه‌ڭ اﷲ يتر. أوت او دوست ايسه، هر شى دوستدر.


ياران ايسترسه‌ڭ قرآن يتر. أوت اونده‌كى أنبيا و ملائكه ايله خيالاً گوروشور و وقوعاتلرينى سير ايدوب اُنسيت ايدر.


مال ايسترسه‌ڭ قناعت يتر. أوت قناعت ايدن، إقتصاد ايدر؛ إقتصاد ايدن، بركت بولور.


دشمن ايسترسه‌ڭ نفس يتر. أوت كندينى بگه‌نن، بلايى بولور زحمته دوشر؛ كندينى بگنمه‌ين، صفايى بولور، رحمته گيدر.


نصيحت ايسترسه‌ڭ ئولوم يتر. أوت ئولومى دوشونن، حبِّ دنيادن قورتولور و آخرتنه جدّى چاليشير.


يدنجى مسئله‌ڭزه بر سكزنجى‌يى بن علاوه ايدييورم. شويله كه:


بر ايكى گون أوّل بر حافظ، سورۀِ يوسفدن بر عشر، تا {تَوَفَّنِى مُسْلِمًا وَ اَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ} ه قدر اوقودى. بردن آنى بر صورتده بر نكته قلبه گلدى. قرآنه و ايمانه عائد هر شى قيمتليدر، ظاهرًا نه قدر كوچك اولورسه اولسون قيمتجه بيوكدر. أوت سعادتِ أبديه‌يه يارديم ايدن كوچك دگلدر. اويله ايسه، ”شو كوچك بر نكته‌در، شو ايضاحه و أهمّيته دگمز“ دينيلمز. ألبته شو چشيد مسائلده أڭ برنجى طلبه و مخاطب اولان و نكتِ قرآنيه‌يى تقدير ايدن إبراهيم خلوصى، او نكته‌يى ايشيتمك ايستر. اويله ايسه ديڭله:


أڭ گوزل بر قصّه‌نڭ گوزل بر نكته‌سيدر. احسن القصص اولان قصّۀِ يوسف عليه السلام خاتمه‌سنى خبر ويرن {تَوَفَّنِى مُسْلِمًا وَ اَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ} آيتنڭ، علوى و لطيف و مژده‌لى و إعجازكارانه بر نكته‌سى شودر كه: سائر فرحلى و سعادتلى قصّه‌لرڭ آخرنده‌كى زوال و فراق خبرلرينڭ آجيلرى و ألمى، قصّه‌دن آلينان خيالى لذّتى آجيلاشديرييور، قيرييور. باخصوص كمالِ فرح و سعادت ايچنده بولونديغنى إخبار ايتديگى هنگامده، موتنى و فراقنى خبر ويرمك داها أليمدر؛ ديڭله‌ينلره ”أيواه!“ ديديرتير. حالبوكه شو آيت، قصّۀِ يوسفڭ (ع‌س) أڭ پارلاق قسمى كه؛ عزيزِ مصر اولماسى، پدر و والده‌سيله گوروشمسى، قارداشلريله سَويشوب طانيشمه‌سى اولان، دنياده أڭ بيوك سعادتلى و فرحلى بر هنگامده، حضرتِ يوسفڭ موتنى شويله بر صورتده خبر ويرييور و دييور كه: شو فرحلى و سعادتلى وضعيتدن داها سعادتلى، داها پارلاق بر وضعيته مظهر اولمق ايچون، حضرتِ يوسف كنديسى جنابِ حقدن وفاتنى ايستدى و وفات ايتدى؛ او سعادته مظهر اولدى. ديمك او دنيوى لذّتلى سعادتدن داها جاذبه‌دار بر سعادت و فرحلى بر وضعيت قبرڭ آرقه‌سنده واردر كه؛ حضرتِ يوسف عليه السلام گبى حقيقت‌بين بر ذات، او غايت لذّتلى دنيوى وضعيت ايچنده غايت آجى اولان موتى ايستدى، تا اوته‌كى سعادته مظهر اولسون.

سس يوق