مكتوبات | يگرمى آلتنجى مكتوب | 476
(438-490)

فقط بونڭله برابر، أڭ مهمّ بر جهت بودر كه: ”عدمِ قبول“ باشقه‌در، ”قبولِ عدم“ باشقه‌در. بو چشيد أهلِ جذبه و أهلِ عزلت ويا ايشيتمه‌ين ويا بيلمه‌ين آدملر؛ پيغمبرى بيلمييورلر ويا دوشونمييورلر كه قبول ايتسينلر. او نقطه‌ده جاهل قالييورلر. معرفتِ إلٰهيه‌يه قارشى، يالڭز {لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اﷲُ} بيلييورلر. بونلر أهلِ نجات اولابيليرلر. فقط پيغمبرى ايشيدن و دعواسنى بيلن آدملر اونى تصديق ايتمزسه، جنابِ حقّى طانيماز. اونڭ حقّنده، يالڭز {لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اﷲُ} كلامى، سببِ نجات اولان توحيدى إفاده ايده‌مز. چونكه او حال، بر درجه مدارِ عذر اولان جاهلانه عدمِ قبول دگل، بلكه او قبولِ عدمدر و او إنكاردر. معجزاتيله، آثاريله كائناتڭ مدارِ فخرى و نوعِ بشرڭ مدارِ شرفى اولان محمّد عليه الصلاة والسلامى إنكار ايدن آدم، ألبته هيچ بر جهتده هيچ بر نوره مظهر اولاماز و اللّٰهى طانيماز. هر نه ايسه، شيمديلك بو قدر يتر.


آلتنجى مسئله

ثالثًا: شيطانله مناظره نامنده‌كى برنجى مبحثده‌كى شيطانڭ مسلگنه عائد بعض تعبيرات چوق غليظ دوشمش. ”حاشا، حاشا!“ كلمه‌سيله و فرضِ محال صورتنده‌كى قيدلرله تعديل ايديلديگى حالده، ينه بنى تيتره‌تييور. صوڭره سزه گوندريلن پارچه‌ده بعض اوفاق تعديلات واردى، نسخه‌ڭزى اونڭله تصحيح ايده‌بيلديڭز مى؟ فكريڭزى توكيل ايدييورم؛ او تعبيراتدن لزومسز گوردكلريڭزى طىّ ايده‌بيليرسڭز.

سس يوق

مكتوبات