بشنجى نكته: مثلا ”الحمد ِﷲ“ بر جملۀِ قرآنيه‌در. بونڭ أڭ قيصه معناسى، علمِ نحو و بيان قاعده‌لرينڭ إقتضا ايتديگى شودر:

{كُلُّ فَرْدٍ مِنْ اَفْرَادِ الْحَمْدِ مِنْ اَىِّ حَامِدٍ صَدَرَ وَ عَلٰى اَىِّ مَحْمُودٍ وَقَعَ مِنَ اْلاَزَلِ اِلَى اْلاَبَدِ خَاصٌّ وَ مُسْتَحِقٌّ لِلذَّاتِ الْوَاجِبِ الْوُجُودِ الْمُسَمّٰى بِاﷲِ}

يعنى: ”نه قدر حمد و مدح وارسه، كيمدن گلسه، كيمه قارشى ده اولسه، أزلدن أبده قدر خاصدر و لايقدر او ذاتِ واجب الوجوده كه، اﷲ دينيلير.“

ايشته ”نه قدر حمد وارسه“، ”الِ إستغراق“دن چيقييور. ”هر كيمدن گلسه“ قيدى ايسه، ”حمد“ مصدر اولوب فاعلى ترك ايديلديگندن، بويله مقامده عموميتى إفاده ايدر. هم مفعولڭ تركنده، ينه مقامِ خطابيده كلّيت و عموميتى إفاده ايتديگى ايچون، ”هر كيمه قارشى اولسه“ قيدينى إفاده ايدييور. ”أزلدن أبده قدر“ قيدى ايسه؛ فعلى جمله‌سندن إسمى جمله‌سنه إنتقال قاعده‌سى، ثبات و دوامه دلالت ايتديگى ايچون، او معنايى إفاده ايدييور. ”خاص و مستحق“ معناسنى ”ِﷲ“ده‌كى ”لامِ جر“ إفاده ايدييور. چونكه او ”ل“، إختصاص و إستحقاق ايچوندر. ”ذاتِ واجب الوجود“ قيدى ايسه؛ وجوبِ وجود، الوهيتڭ لازمِ ضروريسى و ذاتِ ذو الجلاله قارشى بر عنوانِ ملاحظه اولديغندن، ”لفظ اﷲ“ سائر أسماء و صفاته جامعيتى و إسمِ أعظم اولديغى إعتباريله، دلالتِ إلتزاميه ايله دلالت ايتديگى گبى؛ واجب الوجود عنواننه دخى، او دلالتِ إلتزاميه ايله دلالت ايدييور.