جنابِ حقّڭ ربوبيتى نقطه‌سنده اوروجڭ چوق حكمتلرندن بر حكمتى شودر كه:

جنابِ حق زمين يوزينى بر سفرۀِ نعمت صورتنده خلق ايتديگى و بتون أنواعِ نعمتى او سفره‌ده {مِنْ حَيْثُ لاَ يَحْتَسِبُ} بر طرزده او سفره‌يه ديزديگى جهتله، كمالِ ربوبيتنى و رحمانيت و رحيميتنى او وضعيتله إفاده ايدييور. إنسانلر غفلت پرده‌سى آلتنده و أسباب دائره‌سنده او وضعيتڭ إفاده ايتديگى حقيقتى تام گوره‌مييور، بعضًا اونوتويور. رمضانِ شريفده ايسه، أهلِ ايمان بردن منتظم بر اوردو حكمنه گچر. سلطانِ أزلينڭ ضيافتنه دعوت ايديلمش بر صورتده آقشامه ياقين ”بيورڭز“ أمرينى بكله‌يورلر گبى بر طورِ عبوديتكارانه گوسترمه‌لرى، او شفقتلى و حشمتلى و كلّيتلى رحمانيته قارشى، وسعتلى و عظمتلى و إنتظاملى بر عبوديتله مقابله ايدييورلر. عجبا بويله علوى عبوديته و شرفِ كرامته إشتراك ايتمه‌ين إنسانلر إنسان إسمنه لايق ميدرلر؟

ايكنجى نكته: رمضانِ مبارگڭ صومى، جنابِ حقّڭ نعمتلرينڭ شكرينه باقديغى جهتله، چوق حكمتلرندن بر حكمتى شودر كه: برنجى سوزده دينيلديگى گبى، بر پادشاهڭ مطبخندن بر طبله‌جينڭ گتيرديگى طعاملر بر فيآت ايستر. طبله‌جى‌يه بخشيش ويريلديگى حالده، چوق قيمتدار اولان او نعمتلرى قيمتسز ظن ايدوب اونى إنعام ايدنى طانيمه‌مق نهايت درجه‌ده بر بلاهت اولديغى گبى، جنابِ حق حدسز أنواعِ نعمتنى نوعِ بشره زمين يوزنده نشر ايتمش. اوڭا مقابل، او نعمتلرڭ فيآتى اولارق، شكر ايسته‌يور. او نعمتلرڭ ظاهرى أسبابى و أصحابى، طبله‌جى حكمنده‌درلر. او طبله‌جيلره بر فيآت ويرييورز، اونلره منّتدار اولويورز؛ حتّى مستحق اولمادقلرى پك چوق فضله حرمت و تشكّرى ايدييورز. حالبوكه منعمِ حقيقى، او أسبابدن حدسز درجه‌ده او نعمت واسطه‌سيله شكره لايقدر. ايشته اوڭا تشكّر ايتمك؛ او نعمتلرى طوغريدن طوغرى‌يه اوندن بيلمك، او نعمتلرڭ قيمتنى تقدير ايتمك و او نعمتلره كندى إحتياجنى حسّ ايتمكله اولور.