388/181- «Nakl-i sahih ile İmam-ı Ali için dua etmiş ki: Yani: "Yâ Rab! Soğuk ve sıcağın zahmetini
ona gösterme." İşte şu dua bereketiyle, İmam-ı Ali kışta yaz libasını giyerdi, yazda kış libasını giyerdi. Der
idi ki: "O duanın bereketiyle hiçbir soğuk ve sıcağın zahmetini çekmiyorum."»
Risalede yeri: Mektubat sh: 146
Me'hazler: Müsned-i Ahmed 1/99, 133; yine Müsned-i Ahmed - Tahkik-i Ahmed Şâkir hadîs no:
1114; Cem'-ül Fevaid 2/519; Zehair-ül Ukba sh: 74; Eş-Şifa - Kadı İyaz 1/328; Şerh-üş Şifa - Aliyy-ül
Karî 1/662; Mecma-uz Zevaid 9/122; Âl-i Beyt - İmam-ı Ahmed hadîs no: 950; Şerh-üş Şifa - Hafacî
3/133; Delâil-ün Nübüvve - Beyhakî 6/213; Âl-i Beyt-ir Resul - Abdulmuti sh: 114; İbn-i Mace hadîs no:
117; Delâil-ün Nübüvve - Ebu Nuaym 2/463; El-Hasais-ül Kübra 2/53
Zabıt şekli: Zehair-ül Ukba'daki rivayet: lafzıyladır. Mâna aynen, azıcık lafız değişikliği ile... Şifa-i
Şerif'te ise aynen Hazret-i Üstad'ın kaydettiği tarzdadır.
389/182- «Hazret-i Fâtıma için dua etmiş: Yani: "Açlık elemini ona verme." Hazret-i Fâtıma der ki:
"O duadan sonra açlık elemini görmedim."»
Risalede yeri: Mektubat sh: 146
Me'hazler: Delâil-ün Nübüvve - Beyhakî 6/108; Eş-Şifa 1/328; Şerh-üş Şifa - Aliyy-ül Karî 1/622; keza
Şerh-üş Şifa - Hafacî 3/134; Mecma-uz Zevaid 9/2 ve 203, Heysemî demiş: "Taberanî, Mu'cem-ül
Evsat'ında bu hadîsi rivayet etmiş. Onun senedindeki Utbe bin Humeydî'yi bazıları zaif görmüşse de, İbn-i
Hibban onu mutemed saymış."; Delâil-ün Nübüvve - Ebu Nuaym 2/462; El-Hasais-ül Kübra 2/294
Zabıt şekli: Şifa-i Şerif ve şerhlerindeki rivayetle Hazret-i Üstad'ın kaydettiği tarz aynen birbiri
gibidirler.
390/183- «Tufeyl İbn-i Amr, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'dan bir mu'cize istedi ki, götürüp
kavmine göstersin. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, (*) demiş. İki gözü ortasında bir nur zuhur etmiş. Sonra değneği ucuna naklolmuş. Bunun ile "Zinnur" diye iştihar bulmuş.»
Risalede yeri: Mektubat sh: 146
Me'hazler: Buharî 4/54; Delâil-ün Nübüvve - Beyhakî 5/359; Eş-Şifa 1/328; Nesim-ür Riyad Şerh-üş
Şifa 3/134; keza Şerh-üş Şifa - Aliyy-ül Karî 1/662; Tabakat-ı İbn-i Sa'd 1/353; Mevabih-ül Ledünniye
Kastalanî 4/37; yine Delâil-ün Nübüvve - Beyhakî 1/77; El-Hasais-ül Kübra - Suyutî 2/321-332, aynı bu
hadîse gibi başka kimselere ile de alâkalı rivayetler nakledilmiş. Meselâ: Ebu Âbes'in değneğinin lâmba
gibi ışık vermesi.. ve sonra o ışık, Hamza bin Amr El-Eslemî'nin parmaklarına geçmesi ve saire...
Zabıt şekli: Delâil-ün Nübüvve'deki rivayet: Ebu Hüreyre'den nakil, demiş ki: Tufeyl bin Amr Ed
Devsî Resulullah'a (A.S.M.) gelerek dedi: "Yâ Resulallah! Devs kabilesi haktan yüz çevirdi, isyan etti.
Onlara dua et! Resul-i Ekrem (A.S.M.) kıbleye dönerek ellerini kaldırdı ve Yani: "Ya Rab! Devs
kabilesini hidayete kavuştur!"
İkinci rivayette ise, Amr bin Tufeyl (R.A.) ilk İslâm olacağı zaman, Mekke'ye gelmiş. Müşrikler
Peygamber hakkında çeşitli dedidodular ve iftiralar etmişler. Kendisi demiş ki: "Ben sonra Kâbe'ye
geldim, Resulullah'ı Kâbe'ye yakın bir yerde ayakta namaz kılarken gördüm. O'na yakın bir yerde durdum.
Ondan, namazda okuduğu çok güzel sözler işittim. Sonra kendisine gittim, dedim: "Ya Muhammed!
Senden az önce çok güzel bir kelâm duydum. İslâm'a girmek istiyorum, bana emrini bildir!" Bunun
üzerine, Resul-i Ekrem (A.S.M.) bana İslâm'ı telkin etti, Kur'an'dan da bazı âyetler okudu. Dedim: "Yâ
Resulallah! Ben kavmim içinde sözü dinlenir bir insanım. Onlara döndüğümde onları İslâm'a davet
edeceğim. Dua et de, Cenab-ı Hak bana bir âyet versin ki, bana yardım etsin." Bunun üzerine Resul-i
Ekrem dedi: Yani: "Ya Rab! Ona bir âyet ihsan eyle."
_____________________________________
(*) Yani: Ey Allah'ım ! O'na nurlandır.