Aziz, sıddık kardeşlerim!
        Evvelâ: Geçen mübarek Leyle-i Beratınızı ve gelecek Ramazan-ı Şerifinizi tebrik ederiz. Bu sene Berat Gecesini Nurcular hakkında çok bereketli ve kerametli olduğuna bir emaresini hayretle gördük. Şöyle ki:
        Ben Berat Gecesinden az evvel Asâ-yı Musa tashihiyle meşgul iken; bir güvercin pencereye geldi, bana baktı. Ben dedim: “Müjde mi getirdin?” İçeriye girdi, güya eskiden dost idik gibi hiç ürkmedi. Asâ-yı Musa üstüne çıktı, üç saat oturdu; ekmek, pirinç verdim, yemedi; tâ akşama kaldı, sonra gitti, tekrar geldi. Tâ sabaha kadar yanımda kaldı. Ben yatarken başıma geldi, Allah’a ısmarladık nev’inden başımı okşadı, sonra uçtu gitti. İkinci gün, ben teessüf ederken, yine geldi; bir gece daha kaldı. Demek bu mübarek kuş, hem Asâ-yı Musa, hem beratımızı tebrik etmek istedi.
        Evvelâ: Şimdi tam tahakkuk etti ki; zelzele, Risale-in Nur ile alâkadardır. Hüsrev’in müdafaatımda yazılan dört zelzele mes’elesini tasdik eden bu geceki şiddetli dört defa zelzele, bana ve Nurlara ve bu memlekete kat’î bir sû’-i kasd eseri olarak hükûmet içerisinde hizmetçime bağırarak bana tahkirkârane ihanet ve şetmedip “Git ona söyle” diyen ve kaymakamın emr-i cebriyle “Hasta da olsa buraya getiriniz” bekçilere ve jandarmalara emir veren ve Afyon’un perde altındaki büyük memura dayanan Emirdağ zabıtası, hem Nur şakirdlerinin şevklerine, hem Nurların burada yazılmasına, hem bana ehemmiyetli sıkıntı vermesi aynı vakitte, böyle burada görülmeyen bu şiddetli zelzelenin gelmesi gösteriyor ki; Risale-i Nur bir vesile-i def’-i beladır; ta’tile uğradıkça, bela fırsat bulup gelir.

        Zekâi’nin bir manzumesi
        Bu nur eser, tefsiridir o semavî kitabın,
        İlân eder hakikatı, emr-i hakkı bildirir.
        İsyanlara, zulümlere maruz olan cihanın
        Bu asırda gözyaşını, nur saçarak dindirir.
        Bu eserdir muzdarib gönüllere teselli,
        Bu kararsız âlemin her buhranında nur saçar.
        Bu eserdir her zulmette selâmet rehberi,
        Ehl-i iman bu sayede bu eserle hür yaşar.
        Masumlara bir öğüttür, gençlerin de rehberi
        Her mazluma “Ağlama” der, “güleceksin yarın sen!”
        Tesellisi çok yücedir, ibretlidir dersleri,
        Beli bükük ihtiyara müjde verir derinden.
        Bu Nur eser, her bilginin, her mü’minin sertâcı,
        Derdlilerin dermanıdır, her münkiri tokatlar.
        Şirklerin hem hêdimidir, hem her kaygı ilâcı,
        Zındık zalim ilişirse başına volkan patlar.
        Bu eserdir insanları dehşetlerden dûr eden,
        Kudret eli hâmisidir, hayret-efza hükmü var.
        Muannidler teslim olur, hükmüne mağrur iken,
        Her serseri feylesofu meftun eden nuru var.
        Ey güç yetmez, dehşet veren haletlerden ağlayan,
        Fânilere aldanarak kırıldıkça bağırma.
        Ey zâilden, âcizlerden meded umup bağlanan,
        Gir bu Nurun âlemine, fânileri çağırma.
        Ayıl artık, gaflet sarhoşluğundan durma uyan,
        Hevesatın bir ejderhadır kalbini kemirecek.
        Yarın mes’ud olacaktır yoklukta Hakk’ı bulan,
        Nura ver nakd-i ömrü, yarın sana verilecek,
        Huzuruna uhrâda ihtişamlar serilecek…

        Âyetinin Veraset-i Ahmediye (A.S.M.) cihetinde, mana-yı işarî noktasında, bu asırda o Rahmetenlilâlemîn’in bir âyinesi ve hakikat-ı Kur’aniyenin bir hakikî tefsiri olan Risale-i Nur, o küllî rahmetin bir cilvesi, bir nümunesi olmasından; hakikat-ı Muhammediyenin (A.S.M.) bir kısım evsafını, mana-yı mecazî ile cüz’î bir vârisine verilebilir diye, bu parlak kasideye ilişmedim. Yalnız hakikat-ı Ahmediye (A.S.M.) âyinesinin farkına işareten bazı kelimeler ilâve edildi.
Said Nursî
        Huzur bulur bugün seninle âlem
        Ey bu asırda rahmet-i âlem Risalet-ün Nur
        Sürur bulur bugün seninle âdem
        Ey bir rahmet-i âlem Risalet-ün Nur
        Bu hasta gönüller çoktan perişan
        Varsa sende eğer Lokman’dan nişan
        Bir şifa sun, gel ey mahbub-u zîşan
        Ey cilve-i rahmet-i âlem Risalet-ün Nur
        Gelmez mi sonu bu uzun hecenin
        Geçmez mi gamı bu yaslı gecenin
        Zâri arttı, sabrı bitti nicenin
        Ey cilve-i rahmet-i âlem Risalet-ün Nur
        Fahr-i Âlem, Arş’tan bu yere indi
        Şah-ı Velayet gelip Düldül’e bindi
        Zülfikar’a bugün artık Nur dendi
        Ey bu zamanda rahmet-i âlem Risalet-ün Nur