ايكنجى تمثيل: بر آدم، ألنده بر آيينه‌يى گونشه قارشى طوتار. او آيينه مقدارنجه بر ايشيق و يدى رنگى جامع بر ضيا آلير. او نسبتله گونشله مناسبتدار اولور، صحبت ايدر و او ايشيقلى آيينه‌يى، قراڭلقلى خانه‌سنه ويا طام آلتنده‌كى باغنه توجيه ايتسه؛ گونشڭ قيمتى نسبتنده دگل، بلكه او آيينه‌نڭ قابليتى مقدارنجه إستفاده ايده‌بيلير. ديگرى ايسه، خانه‌سندن ويا باغنڭ طامندن گنيش پنجره‌لر آچار. گوكده‌كى گونشه قارشى يوللر ياپار. حقيقى گونشڭ دائمى ضياسيله صحبت ايدر، قونوشور و لسانِ حال ايله بويله منّتدارانه بر صحبت ايدر. دير: ”أى ير يوزينى ايشيغيله يالديزلايان و بتون چيچكلرڭ يوزينى گولديرن دنيا گوزلى و گوك نازدارى اولان نازنين گونش! اونلر گبى بنم خانه‌جگمى و باغچه‌جگمى ايصينديردڭ، ايشيقلانديردڭ.“ حالبوكه آيينه صاحبى بويله دييه‌مز. او قيد آلتنده‌كى گونشڭ عكسى ايسه، آثارى محدوددر. او قيده گوره‌در... ايشته بو ايكى تمثيلڭ دوربينيله قرآنه باق. تا كه إعجازينى گوره‌سڭ و قدسيتنى آڭلايه‌سڭ...

أوت قرآن دير كه: ”أگر يرده‌كى آغاجلر قلم اولوب، دڭزلر مركّب اولسه، جنابِ حقّڭ كلماتنى يازسه‌لر، بيتيره‌مزلر.“ شيمدى شو نهايتسز كلمات ايچنده أڭ بيوك مقام، قرآنه ويريلمه‌سنڭ سببى شودر كه: قرآن، إسمِ أعظمدن و هر إسمڭ أعظملق مرتبه‌سندن گلمش. هم بتون عالملرڭ ربّى إعتباريله اللّٰهڭ كلاميدر. هم بتون موجوداتڭ إلٰهى عنوانيله اللّٰهڭ فرمانيدر. هم سماوات و أرضڭ خالقى حيثيتيله بر خطابدر. هم ربوبيتِ مطلقه جهتنده بر مكالمه‌در. هم سلطنتِ عامّۀِ سبحانيه حسابنه بر خطبۀِ أزليه‌در. هم رحمتِ واسعۀِ محيطه نقطه‌سنده، بر دفترِ إلتفاتاتِ رحمانيه‌در. هم الوهيتڭ عظمتِ حشمتى حيثيتيله، باشلرنده بعضًا شفره بولونان بر مخابره مجموعه‌سيدر. هم إسمِ أعظمڭ محيطندن نزول ايله عرشِ أعظمڭ بتون محاطنه باقان، تفتيش ايدن حكمت‌فشان بر كتابِ مقدّسدر. ايشته بو سردندر كه، ”كلام اﷲ“ عنوانى كمالِ لياقتله قرآنه ويريلمش.