برنجى ايقاظ: أى بدبخت نفسم! عجبا عمرڭ أبدى ميدر؟ هيچ قطعى سندڭ وار مى كه، گله‌جك سنه‌يه بلكه يارينه قدر قالاجقسڭ؟ سڭا اوصانج ويرن، توهّمِ أبديتدر. كيف ايچون، أبدى دنياده قالا‌جق گبى نازلانيورسڭ. أگر آڭلاسه ايدڭ كه، عمرڭ آزدر هم فائده‌سز گيدييور. ألبته اونڭ يگرمى درتدن بريسنى، حقيقى بر حياتِ أبديه‌نڭ سعادتنه مدار اولاجق بر گوزل و خوش و راحت و رحمت بر خدمته صرف ايتمك؛ اوصانمق شويله طورسون، بلكه جدّى بر إشتياق و خوش بر ذوقى تحريكه سبب اولور.

ايكنجى ايقاظ: أى شكم‌پرور نفسم! عجبا هر گون هر گون أكمك يرسڭ، صو ايچرسڭ، هوايى تنفّس ايدرسڭ؛ سڭا اونلر اوصانج ويرييور مى؟ مادام ويرمييور؛ چونكه إحتياج تكرّر ايتديگندن، اوصانج دگل بلكه تلذّذ ايدييورسڭ. اويله ايسه: خانۀِ جسممده سنڭ آرقداشلرڭ اولان قلبمڭ غداسى، روحمڭ آبِ حياتى و لطيفۀِ ربّانيه‌مڭ هواىِ نسيمنى جذب و جلب ايدن نماز دخى، سنى اوصانديرمامق گركدر. أوت نهايتسز تأثّرات و ألملره معروض و مبتلا و نهايتسز تلذّذاته و أمللره مفتون و پرسودا بر قلبڭ قوت و قوّتى؛ هر شيئه قادر بر رحيمِ كريمڭ قپوسنى نياز ايله چالمقله ألده ايديله‌بيلير. أوت شو فانى دنياده كمالِ سرعتله واويلاىِ فراقى قوپاران گيدن أكثر موجوداتله علاقه‌دار بر روحڭ آبِ حياتى ايسه؛ هر شيئه بدل بر معبودِ باقينڭ، بر محبوبِ سرمدينڭ چشمۀِ رحمتنه نماز ايله توجّه ايتمكله ايچيله‌بيلير. أوت فطرةً أبديتى ايسته‌ين و أبد ايچون خلق اولنان و أزلى و أبدى بر ذاتڭ آيينه‌سى اولان و نهايتسز درجه‌ده نازك و لطافتلى بولونان ذى‌شعور بر سرِّ إنسانى، ذى‌نور بر لطيفۀِ ربّانيه؛ شو قساوتلى، أزيجى و صيقنتيلى، گچيجى و ظلماتلى و بوغوجى اولان أحوالِ دنيويه ايچنده، ألبته تنفّسه پك چوق محتاجدر و آنجق نمازڭ پنجره‌سيله نَفَس آلابيلير.