ايشته باق، نمازى ترك ايدن نه قدر بيوك بر خسارت ايدر، نه قدر أهمّيتلى بر ثروتى غائب ايدر و سعيه پك بيوك بر شوق ويرن و عملده بيوك بر قوّۀِ معنوى تأمين ايدن او ايكى نتيجه‌دن و او ايكى معدندن محروم قالير، إفلاس ايدر. حتّى إختيارلندقجه باغچه‌جيلكدن اوصانير، فتور گلير. ”نه‌مه لازم“ دير. ”بن ذاتًا دنيادن گيدييورم. بو قدر زحمتى نه ايچون چكه‌جگم؟“ دييه‌جك، كندينى تنبللگه آتاجق. فقط أوّلكى آدم دير: ”داها زياده عبادتله برابر سعىِ حلاله چاليشه‌جغم. تا، قبريمه داها زياده ايشيق گوندره‌جگم، آخرتمه داها زياده ذخيره تدارك ايده‌جگم.“

الحاصل: أى نفس! بيل كه دونكى گون سنڭ ألڭدن چيقدى. يارين ايسه سنڭ ألڭده سند يوق كه، اوڭا مالكسڭ. اويله ايسه حقيقى عمريڭى، بولونديغڭ گون بيل. لا أقل گونڭ بر ساعتنى، إحتياط آقچه‌سى گبى، حقيقى إستقبال ايچون تشكيل اولونان بر صندوقچۀِ اُخرويه اولان بر مسجده ويا بر سجّاده‌يه آت. هم بيل كه: هر يڭى گون، سڭا هم هركسه، بر يڭى عالمڭ قپوسيدر. أگر نماز قيلمازسه‌ڭ، سنڭ او گونكى عالمڭ ظلماتلى و پريشان بر حالده گيدر، سنڭ عليهڭده عالمِ مثالده شهادت ايدر. زيرا هركسڭ، هر گونده، شو عالمدن بر مخصوص عالمى وار. هم او عالمڭ كيفيتى، او آدمڭ قلبنه و عملنه تابعدر. ناصلكه آيينه‌ڭده گورونن محتشم بر سراى، آيينه‌نڭ رنگنه باقار. سياه ايسه، سياه گورونور. قيرمزى ايسه، قيرمزى گورونور. هم اونڭ كيفيتنه باقار. او آيينه شيشه‌سى دوزگون ايسه، سرايى گوزل گوسترر. دوزگون دگل ايسه، چركين گوسترر. أڭ نازك شيلرى قابا گوسترديگى مِثللو؛ سن قلبڭله، عقلڭله، عملڭله، گوڭلڭله، كندى عالمڭڭ شكلنى دگيشديررسڭ. يا عليهڭده، يا لهڭده شهادت ايتديره‌بيليرسڭ. أگر نمازى قيلسه‌ڭ، او نمازڭ ايله او عالمڭ صانعِ ذو الجلالنه متوجّه اولسه‌ڭ؛ بردن، سڭا باقان عالمڭ تنوّر ايدر. عادتا نمازڭ بر ألكتريق لامباسى و نمازه نيّتڭ، اونڭ دوگمه‌سنه طوقونمسى گبى، او عالمڭ ظلماتنى طاغيتير و او هرج و مرجِ دنيويه‌ده‌كى قارمه‌قاريشق پريشانيت ايچنده‌كى تبدّلات و حركات، حكمتلى بر إنتظام و معنيدار بر كتابتِ قدرت اولديغنى گوسترر. {اَﷲُ نُورُ السَّمٰوَاتِ وَ اْلاَرْضِ} آيتِ پر أنوارندن بر نورى، سنڭ قلبڭه سرپر. سنڭ او گونكى عالمڭى، او نورڭ إنعكاسيله ايشيقلانديرر. سنڭ لهڭده نورانيتله شهادت ايتديرر.