سوزلر | يگرمى ايكنجى سوز | 390
(367-410)

ايشته ذى‌حيات اوستنده اولان پك چوق خاتمِ ربّانيدن بر تك خاتم، بويله نورينى گوسترسه و اونڭ آياتنى شويله اوقوتديرسه، عجبا بردن بتون او خاتملره باقه‌بيلسه‌ڭ، گوره‌بيلسه‌ڭ: {سُبْحَانَ مَنِ اخْتَفٰى بِشِدَّةِ الظُّهُورِ} ديميه‌جك ميسڭ؟


دردنجى لمعه: باق، شو سماواتڭ دڭزنده يوزن و شو زمينڭ يوزنده سرپيلن رنگارنك موجوداته و چشيد چشيد مصنوعاته دقّت ايت! گوره‌جكسڭ كه؛ هر برى اوستنده شمسِ أزلينڭ تقليد قبول ايتمز طرّه‌لرى واردر. ناصل حياتده سكّه‌لرى، ذى‌حياتده خاتملرى گورونويور و بر ايكيسنى گوردك. إحيا اوستنده دخى اويله طرّه‌لرى واردر. تمثيل، درين معنالرى فهمه ياقينلاشديرديغندن بر تمثيل ايله شو حقيقتى گوستره‌جگز.


مثلا، گونش سيّاره‌لردن طوت تا قطره‌لره قدر، تا جامڭ كوچك پارچه‌لرينه قدر و قارڭ پارلاق ذرّه‌جكلرينه قدر شو گونشڭ مثاليه‌سندن و إنعكاسندن بر طرّه‌سى، گونشه مخصوص بر أثرِ نورانيسى گورونويور. شايد او حدسز شيلرده گورونن گونشجكلرينى، گونشڭ جلوۀِ إنعكاسى و تجلّئِ عكسى اولديغنى قبول ايتمزسه‌ڭ، او وقت هر بر قطره‌ده و ضيايه معروض هر بر جام پارچه‌سنده و ايشيغه مقابل هر شفّاف بر ذرّه‌جكده؛ طبيعى، حقيقى بر گونشڭ وجودينى بِالأصاله قبول ايتمك گبى غايت درجه بر ديوانه‌لكله، نهايتسز بر بلاهته دوشمكلگڭ لازم گلير.


سس يوق

سوزلر