سوزلر | يگرمى ايكنجى سوز | 397
(367-410)

آلتنجى لمعه: خالقِ ذو الجلالڭ ناصلكه مخلوقاتنڭ هر بر فردينڭ باشنده و مصنوعاتنڭ هر بر جزئنڭ جبهه‌سنده، أحديتنڭ سكّه‌سنى قويمشدر. (ناصلكه گچمش لمعه‌لرده بر قسمنى گوردڭ.) اويله ده؛ هر بر نوعڭ اوستنده چوق سكّۀِ أحديت، هر بر كلّ اوستنده متعدّد خاتمِ واحديت، تا مجموعِ عالم اوستنده متنوّع طرّۀِ وحدت، غايت پارلاق بر صورتده قويمشدر. ايشته پك چوق سكّه‌لردن و خاتملردن و طرّه‌لردن، سطحِ أرض صحيفه‌سنده بهار موسمنده وضع ايديلن بر سكّه، بر خاتمى گوستره‌جگز. شويله كه:


نقّاشِ أزلى، زمينڭ يوزنده ياز، بهار زماننده أڭ آز اوچ يوز بيڭ نباتات و حيواناتڭ أنواعنى، نهايتسز إختلاط، قاريشيقلق ايچنده نهايت درجه‌ده إمتياز و تشخيص ايله و غايت درجه‌ده إنتظام و تفريق ايله حشر و نشر ايتمسى، بهار گبى ظاهر و باهر پارلاق بر سكّۀِ توحيددر. أوت بهار موسمنده ئولمش أرضڭ إحياسى ايچنده، اوچ يوز بيڭ حشرڭ نمونه‌لرينى كمالِ إنتظام ايله ايجاد ايتمك و أرضڭ صحيفه‌سنده بربرى ايچنده اوچ يوز بيڭ مختلف أنواعڭ أفرادينى خطاسز و سهوسز، غلطسز، نقصانسز، غايت موزون، منظوم، غايت منتظم و مكمّل بر صورتده يازمق، ألبته نهايتسز بر قدرته و محيط بر علمه و كائناتى إداره ايده‌جك بر إراده‌يه مالك بر ذاتِ ذو الجلالڭ، بر قديرِ ذو الكمالڭ و بر حكيمِ ذو الجمالڭ سكّۀِ مخصوصه‌سى اولديغنى ذرّه مقدار شعورى بولونانڭ درك ايتمسى لازم گلير. قرآنِ حكيم فرمان ايدييور كه:


فَانْظُرْ اِلٰى اٰثَارِ رَحْمَتِ اﷲِ كَيْفَ يُحْيِى اْلاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْيِى الْمَوْتٰى وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ


سس يوق