أى دنياپرست و حياتِ دنيويهيه عاشق و سرِّ أحسنِ تقويمدن غافل إنسان! شو حياتِ دنيويهنڭ حقيقتنى بر واقعۀِ خياليهده أسكى سعيد گورمش. اونى يڭى سعيده دونديرمش اولان شو واقعۀِ تمثيليهيى ديڭله:
گوردم كه، بن بر يولجىيم. اوزون بر يوله گيدييورم. يعنى گوندريليورم. سيّدم اولان ذات، بڭا تخصيص ايتديگى آلتمش آلتوندن تدريجًا برر مقدار پاره ويرييوردى. بن ده صرف ايدوب پك أگلنجهلى بر خانه گلدم. او خانده بر گيجه ايچنده اون آلتونى قماره مماره، أگلنجهلره و شهرتپرستلك يولنه صرف ايتدم. صباحلين أليمده هيچ بر پاره قالمادى. بر تجارت ايدهمهدم. گيدهجگم ير ايچون بر مال آلامادم. يالڭز او پارهدن بڭا قالان ألملر، گناهلر و أگلنجهلردن گلن يارهلر، برهلر، كدرلر بنم أليمده قالمشدى. بردن بن او حزين حالتده ايكن اوراده بر آدم پيدا اولدى. بڭا ديدى: ”بتون بتون سرمايهڭى ضايع ايتدڭ. طوقاده ده مستحق اولدڭ. گيدهجگڭ يره ده مفلس اولارق ألڭ بوش گيدهجكسڭ. فقط عقلڭ وارسه، توبه قپوسى آچيقدر. بوندن صوڭره سڭا ويريلهجك باقى قالان اون بش آلتوندن هر ألڭه گچدكجه ياريسنى إحتياطًا محافظه ايت. يعنى گيدهجگڭ يرده سڭا لازم اولاجق بعض شيلرى آل.“ باقدم نفسم راضى اولمايور. ”اوچده بريسنى“ ديدى. اوڭا ده نفسم إطاعت ايتمدى. صوڭره ”درتده بريسنى“ ديدى. باقدم نفسم مبتلا اولديغى عادتنى ترك ايدهميور. او آدم حدّتله يوزينى چويردى گيتدى.