ناصلكه نازدار بر چوجق آغلاماسيله، يا ايسته‌مه‌سيله، يا حزين حاليله مطلوبلرينه اويله موفّق اولور و اويله قويلر اوڭا مسخّر اولورلر كه؛ او مطلوبلردن بيڭدن بريسنه بيڭ دفعه قوّتجگيله يتيشه‌مز. ديمك ضعف و عجز، اونڭ حقّنده شفقت و حمايتى تحريك ايتدكلرى ايچون كوچوجك پارمغيله قهرمانلرى كندينه مسخّر ايدر. شيمدى بويله بر چوجق، او شفقتى إنكار ايتمك و او حمايتى إتهام ايتمك صورتيله أحمقانه بر غرور ايله ”بن قوّتمله بونلرى تسخير ايدييورم“ ديسه، ألبته بر طوقات ييه‌جكدر.

ايشته إنسان دخى خالقنڭ رحمتنى إنكار و حكمتنى إتهام ايده‌جك بر طرزده كفرانِ نعمت صورتنده قارون گبى {اِنَّمَا اُوتِيتُهُ عَلٰى عِلْمٍ} يعنى: ”بن كندى علممله، كندى إقتدارمله قزاندم“ ديسه، ألبته سيللۀِ عذابه كندينى مستحق ايدر. ديمك شو مشهود سلطنتِ إنسانيت و ترقّياتِ بشريه و كمالاتِ مدنيت؛ جلب ايله دگل، غلبه ايله دگل، جدال ايله دگل، بلكه اوڭا اونڭ ضعفى ايچون تسخير ايديلمش، اونڭ عجزى ايچون اوڭا معاونت ايديلمش، اونڭ فقرى ايچون اوڭا إحسان ايديلمش، اونڭ جهلى ايچون اوڭا إلهام ايديلمش، اونڭ إحتياجى ايچون اوڭا إكرام ايديلمش. و او سلطنتڭ سببى، قوّت و إقتدارِ علمى دگل، بلكه شفقت و رأفتِ ربّانيه و رحمت و حكمتِ إلٰهيه‌در كه؛ أشيايى اوڭا تسخير ايتمشدر. أوت، بر گوزسز عقرب و آياقسز بر ييلان گبى حشراته مغلوب اولان إنسانه، بر كوچك قورددن ايپگى گيديرن و زهرلى بر بوجكدن بالى ييديرن؛ اونڭ إقتدارى دگل، بلكه اونڭ ضعفنڭ ثمره‌سى اولان تسخيرِ ربّانى و إكرامِ رحمانيدر.

أى إنسان! مادام حقيقت بويله‌در؛ غرورى و أنانيتى بيراق. الوهيتڭ درگاهنده عجز و ضعفڭى، إستمداد لسانيله؛ فقر و حاجاتڭى، تضرّع و دعا لسانيله إعلان ايت و عبد اولديغنى گوستر. و {حَسْبُنَا اﷲُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ} دى، يوكسل.