گيجه وقتى ايسه، هم قيشى، هم قبرى، هم عالمِ برزخى إفهام ايله، روحِ بشر رحمتِ رحمانه نه درجه محتاج اولديغنى إنسانه خاطرلاتير. و گيجهده تهجّد ايسه، قبر گيجهسنده و برزخ قراڭلغنده نه قدر لزوملى بر ايشيق اولديغنى بيلديرر، ايقاظ ايدر و بتون بو إنقلابات ايچنده جنابِ منعمِ حقيقينڭ نهايتسز نعمتلرينى إخطار ايله نه درجه حمد و ثنايه مستحق اولديغنى إعلان ايدر.
ايكنجى صباح ايسه، صباحِ حشرى إخطار ايدر. أوت شو گيجهنڭ صباحى و شو قيشڭ بهارى، نه قدر معقول و لازم و قطعى ايسه، حشرڭ صباحى ده، برزخڭ بهارى ده او قطعيتدهدر.
ديمك بو بش وقتڭ هر برى، بر مهمّ إنقلاب باشنده اولديغى و بيوك إنقلابلرى إخطار ايتديگى گبى؛ قدرتِ صمدانيهنڭ تصرّفاتِ عظيمۀِ يوميهسنڭ إشارتيله؛ هم سنوى، هم عصرى، هم دهرى، قدرتڭ معجزاتنى و رحمتڭ هداياسنى خاطرلاتير. ديمك أصل وظيفۀِ فطرت و أساسِ عبوديت و قطعى بورج اولان فرض نماز، شو وقتلرده لايقدر و أنسبدر.
بشنجى نكته: إنسان فطرةً غايت ضعيفدر. حالبوكه هر شى اوڭا ايليشير، اونى متأثّر و متألّم ايدر. هم غايت عاجزدر. حالبوكه بلالرى و دشمنلرى پك چوقدر. هم غايت فقيردر. حالبوكه إحتياجاتى پك زيادهدر. هم تنبل و إقتدارسزدر. حالبوكه حياتڭ تكاليفى غايت آغيردر. هم إنسانيت اونى كائناتله علاقهدار ايتمشدر. حالبوكه سَوْديگى، اُنسيت ايتديگى شيلرڭ زوال و فراقى، متماديًا اونى اينجيتييور. هم عقل اوڭا يوكسك مقصدلر و باقى ميوهلر گوسترييور. حالبوكه ألى قيصه، عمرى قيصه، إقتدارى قيصه، صبرى قيصهدر