بِسْمِ اللّهِ الرّحْمنِ الرّحِيمِ

Bu kelime-i âliye, üssü'l-esas-ı İslâmiyet olduğu gibi kâinat üstünde temevvüc eden İslâmiyetin en nûrânî ve en ulvî bayrağıdır.
Evet misak-ı ezelî ile peyman ve yeminimiz olan îman, bu menşur-u mukaddesde yazılmıştır.
Evet, âb-ı hayat olan İslâmiyet; bu kelimenin ayn ül hayatından nebean eder.
Evet ebede namzet olan nev'-i beşer içinde saâdet-i sarây-i ebediyeye tayin olunanların ve o saadetle tebşir olunanların ellerine verilmiş bir ferman, bir vesika-i ezelîdir.
Evet, kalb denilen ve avâlim-i gayba karşı olan pencerede kurulmuş olan lâtife-i Rabbâniyenin fotoğrafıyla alınan timsal-i nûrâni ile Sultan-ı Ezel'îyi ilân eden hareta-i nûrâniyesidir. Ve tercüman-ı beliğidir.
Evet, vicdanın esrarengiz olan nutk-u beliğanesini cemiyet-i kâinata
karşı vekâleten terennüm eden hatîb-i fasîhi ve kâinata Hâkim-i Ezel'îyi ilân eden îmanın mübelliğ-i beliği olan lisanın elinde bir menşur-u lâyezâlîdir.
İşaret:
Bu kelime-i şehadetin iki kelâmı birbirine şâhid-i sâdıktır ve birbirini tezkiye eder. Evet, ulûhiyet nübüvvete bürhan-ı lümmîdir. Muhammed Alayhisselâm da, Sâni-i Zülcelâl'e zâtı ile ve lisanıyla bürhan-ı innîdir...
Risalet-i Ahmediye'ye (A.S.M.) dair olan Ondokuzuncu söz'ün bir parçasıdır.

بِسْمِ اللّهِ الرّحْمنِ الرّحِيمِ

ONDÖRT REŞAHAT'ı tazammun eden Ondördüncü Lem'anın
BİRİNCİ REŞHASI: Rabbimizi bize târif eden üç büyük, küllî muarrif var.
Birisi: Şu kitab-ı kâinattır ki, bir nebze şehadetini onüç lem'a ile arabi Nur Risalesinden Onüçüncü dersten işittin.
Birisi de: Şu kitab-ı kebirin âyet-i kübrâsı olan Hâtem-ül Enbiya Aleyhissalâtü Vesselâm'dır.
Diğer birisi de Kur'an-ı Azîmüşşan'dır.
Şimdi şu ikinci Bürhan-ı Nâtıkî olan Hâtem-ül Enbiya Aleyhissalâtü Vesselâm'ı tanımalıyız ve dinlemeliyiz.
Evet, o bürhanın şahs-ı mânevîsine bak: Sath-ı Arz bir mescid, Mekke bir mihrab, Medine, bir minber... O bürhan-ı bâhir olan Peygamberimiz Aleyhissalât-ü Vesselâm, bütün ehl-i îmana imam, bütün insanlara hatib; bütün enbiyaya reis; bütün evliyaya seyyid; bütün enbiya ve evliyadan mürekkeb bir halka-i zikrin serzâkiri... Bütün enbiya hayattar kökleri bütün evliya taravettar semereleri bir şecere-i
nuraniyyedir ki: Her bir dâvasını, mu'cizatlarına istinad eden bütün enbiya ve kerametlerine îtimad eden bütün evliya tasdik edip imza ediyorlar.
der, dâva eder. Bütün sağ ve sol, yâni mâzi ve müstakbel taraflarında saf tutan o nûrânî zâkirler, aynı kelimeyi tekrar ederek, icma ederek mânen derler. Hangi vehmin haddi var ki, böyle hesapsız imzalarla te'yid edilen bir müddeaya parmak karıştırsın.
İKİNCİ REŞHA: O nûrânî bürhan-ı tevhid, nasılki iki cenahın icma ve tevatürüyle te'yid ediliyor. Öyle de, Tevrat ve İncil gibi kütüb-ü Semâviyenin (Hâşiye) yüzler işârâtı ve irhasatın binlerle rumuzatı ve hâtiflerin meşhur beşâratı ve kâhinlerin mütevatir şehâdâtı ve Şakk-ı Kamer gibi binler mu'cizâtının delâlâtı ve Şeriatın hakkaniyyeti ile te'yid ve tasdik ettikleri gibi, Zâtında gayet kemaldeki ahlâk-ı hamîdesi ve vazifesinde nihayet hüısnünıdeki secayayı galiyesi ve kemâl-i emniyeti ve kuvvet-i îmanını ve gayet itmi'nanını ve nihayet vusûkunu gösteren fevkalâde takvâsı, fevkalâde ubûdiyeti fevkalâde ciddiyeti fevkalâde metaneti; dâvasında nihayet derecede sâdık olduğunu güneş gibi âşikâre gösteriyor.
________
(Hâşiye) Hüseyin-i Cisrî "Risale-i Hamidiye" sinde yüzondört işâratı, o kitaplardan çıkarmıştır. Tahriften sonra bu kadar bulunsa elbette daha evvel çok tasrihat varmış...