İkincisi: Şât-ı İbn-i Mes’ud’un meşhur kıssasıdır ki: İbn-i Mes’ud, İslâm olmadan evvel, ba’zıların çobanı idi. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm Ebû Bekir-is-Sıddîk ile beraber, İbn-i Mes’ud’un keçileriyle bulunduğu yere gitmişler. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, İbn-i Mes’ud’dan süt istemiş. O da demiş: “Keçiler benim değil, başkasının malıdırlar.” Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm demiş: “Kısır, sütsüz bir keçi bana getir.” O da iki senedir teke görmemiş bir keçi getirdi. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm eliyle onun memesini meshedip duâ etmiş. Sonra sağmışlar, hâlis bir süt almışlar... içmişler. İbn-i Mes’ud bu mu’cizeyi gördükten sonra îman etmiş.

Üçüncüsü: Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın murdiası yâni süt annesi olan Halîme-i Sa’diye’nin keçilerinin kıssa-i meşhuresidir ki; o kabilede bir derece kahtlık vardı. Hayvânât zaîf ve sütsüz oluyordular ve tok oluncaya kadar yemiyorlardı. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm oraya, süt annesinin yanına gönderildiği zaman, onun bereketiyle, Halîme-i Sa’diye’nin keçileri, akşam vakti başkalarının hilafına olarak, hem tok ve memeleri dolu olarak geliyorlardı. İşte bunun gibi siyer kitaplarında daha başka cüz’iyatları var; fakat bu nümûneler, asıl maksada kâfidir.

Dokuzuncu Misâl: Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, ba’zı zâtların başını ve yüzünü mübârek eliyle meshedip duâ ettikten sonra, zâhir olan hârikaların çok cüz’iyatından iştihar bulmuş birkaçını nümûne olarak beyân ediyoruz:

Birincisi: Ömer İbn-i Sa’d’ın başına elini sürmüş, duâ etmiş. Seksen yaşında o adam, o duânın bereketiyle öldüğü vakit başında beyaz yoktu.

İkincisi: Kays İbn-i Zeyd’in başına elini koyup, meshedip duâ etmiş. O duânın bereketiyle, yüz yaşına girdiği vakit, meshin te’siriyle, bütün başı beyaz, yalnız Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın elini koyduğu yer simsiyah olarak kalmış.

Üçüncüsü: Abdurrahman İbn-i Zeyd İbni’l-Hattab hem küçük, hem çirkin idi. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm eli ile başını meshedip duâ etmiş. O duânın bereketiyle; kametçe en bâlâ kamet ve sûretçe en güzel bir sûrete girmiş.

Dördüncüsü: Âiz İbn-i Amr’ın Gazve-i Huneyn’de yüzü yaralanmış. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, eliyle yüzündeki kanı silmiş.