Üçüncü Hüccet-i Îmaniye
Tabiat Risâlesi
(Tabiattan gelen fikr-i küfrîyi dirilmeyecek bir sûrette öldürüyor; küfrün temel taşını zîr ü zeber ediyor.)
İhtar

Şu notada, tabiiyyûnun münkir kısmının gittikleri yolun iç yüzü ne kadar akıldan uzak ve ne kadar çirkin ve ne derece hurafe olduğu, lâakal doksan muhali tazammun eden dokuz muhâl ile beyân edilmiş. Sâir risâlelerde o muhaller kısmen îzah edildiğinden; burada gâyet muhtasar olmak haysiyetiyle, ba’zı basamaklar tayyedilmiştir. Onun için, birdenbire, bu kadar zâhir ve aşikâre bir hurafeyi nasıl bu meşhur âkıl feylesoflar kabul etmişler, o yolda gidiyorlar, hatıra geliyor.

Evet, onlar mesleklerinin iç yüzünü görememişler. Hem, hakîkat-ı meslekleri ve mesleklerinin lâzımı ve muktezası odur ki, yazılmış herbir muhalin ucunda beyân edilen o çirkin ve müstekreh ve gayr-ı mâkul (Hâşiye) hulâsa-i mezhebleri, mesleklerinin lâzımı ve zarûri muktezası olduğunu gâyet bedihî ve kat’i bürhanlarla şüphesi olanlara tafsilen beyân ve isbat etmeye hazırım.

---------------------------------------
(Hâşiye): Bu Risâlenin sebeb-i te’lifi, gâyet mütecavizane ve gâyet çirkin bir tarz ile hakâik-i îmaniyeyi tezyîf edip, bozulmuş aklı yetişmediği şeye hurafe deyip; dinsizliği, tabiata bağlayarak Kur’âna hücum edilmesidir. O hücum ise, şiddetli bir hiddeti (kalbe) kaleme verdi ki, şiddetli ve galiz tokatları o mülhidlere ve haktan yüz çeviren bâtıl mezheblilere yedirdi. Yoksa Risâle-i Nur’un mesleği, nezihâne ve nazikâne ve kavl-i leyyindir.