Sözler | Lemeât | 700
(691-746)
Kâinatı Elinde Tutamayan, Zerreyi Halkedemez

Tesbih gibi nazmeyleyip kaldıracak; arzımızı, şümûsu, nücumu, hasra gelmez

Şu fezânın başına hem sinesine takacak öyle kuvvetli ele bir kimse mâlik olmasa

Dünyada hiçbir şeyde dâva-yı halk edip iddia-yı îcad edemez.

• • •

İhya-yı Nev’, İhya-yı Ferd Gibidir

Mevt-âlûd bir nevm ile kışta uyuşmuş bir sinek, nasıl onun ihyası kudrete ağır gelmez.

Şu dünyanın mevti de, ihyası da öyledir. Bütün zîruh ihyası onda fazla nazlanmaz.

• • •

Tabiat, Bir San’at-ı İlâhiyyedir

Değil tâbi’ tabiat, belki matba’. Değil nakkaş, o belki bir nakıştır.

Değil fâil, o kabildir. Değil masdar, o mistardır.

Değil nâzım, o nizâmdır.

Değil kudret, o kanundur. İradî bir şeriattır, değil hâric hakikatdar.

• • •

Vicdan, Cezbesi İle Allah’ı Tanır

Vicdanda mündemiçtir, bir incizab ve cezbe. Bir câzibin cezbiyle dâim olur incizab.

Cezbe düşer zîşuur, ger Zülcemâl görünse. Etse tecelli daim pürşa’şaa bîhicab.

Bir Vâcib-ül Vücûd’a, Sahib-i Celâl ve Cemâl; şu fıtrat-ı zîşuur kat’î şehadet-meab.

Bir şahidi o cezbe, hem diğeri incizab.

• • •
Səs yoxdur