سوزلر | اون يدنجى سوز | 272
(266-300)
سياه طوتڭ بر ميوه‌سى
(او مبارك طوت باشنده أسكى سعيد، يڭى سعيد لسانيله سويله‌مشدر.)
مخاطبم ضيا پاشا دگل، آوروپا مفتونلريدر.
متكلّم نفسم دگل، تلميذِ قرآن نامنه قلبمدر.
گچن سوزلر حقيقتدر، صاقين شاشمه، حدودندن حذر آشمه،
أجانب فكرينه صاپمه، ضلالتدر قولاق آصمه، ايدر ألبت سنى نادم.
گورورسڭ أڭ ضيادارڭ، ذكاوتده علمدارڭ،
او حيرتدن دير دائم: ”أيواه، كيمدن كيمه شكوا ايده‌يم بن دخى شاشدم!“
قرآن ديديرتير بن ده ديرم، هيچ ده چكينمم.
اوندن اوڭا شكوا ايدرم سن گبى شاشمام.
حقدن حقّه فرياد ايدرم، سن گبى آشمام،
يردن گوگه دعوا ايدرم، سن گبى قاچمام.
كه، قرآنده هپ دعوا نوردن نوره‌در، سن گبى جايمام.
قرآنده‌در حق حكمت، إثبات ايدرم، مخالف فلسفه‌يى بش پاره صايمام.
فرقانده‌در ألماس حقيقت، درجان ايدرم، سن گبى صاتمام.
خلقدن حقّه سيران ايدرم، سن گبى صاپمام.
تيكنلى يولده طيران ايدرم، سن گبى باصمام.
فرشدن عرشه شكران ايدرم، سن گبى آصمام.


سس يوق