ايكنجى نكته: إنسانده ايكى وجه وار. بريسى، أنانيت جهتنده شو حياتِ دنيويه‌يه ناظردر. ديگرى عبوديت جهتنده حياتِ أبديه‌يه باقار. أوّلكى وجه إعتباريله اويله بر بيچاره مخلوقدر كه؛ سرمايه‌سى يالڭز إختياردن بر شعره (صاچ) گبى جزئى بر جزءِ إختيارى و إقتداردن ضعيف بر كسب و حياتدن چابوق سونر بر شعله و عمردن چابوق گچر بر مدّتجك و موجوديتدن چابوق چورور كوچك بر جسمدر. او حاليله برابر كائناتڭ طبقاتنده سريلمش حدسز أنواعڭ حسابسز أفرادندن نازك ضعيف بر فرد اولارق بولونويور.

ايكنجى وجه إعتباريله و بِالخاصّه عبوديته متوجّه عجز و فقر جهتنده پك بيوك بر وسعتى وار، پك بيوك بر أهمّيتى بولونويور. چونكه فاطرِ حكيم، إنسانڭ ماهيتِ معنويه‌سنده نهايتسز عظيم بر عجز و حدسز جسيم بر فقر درج ايتمشدر. تا كه، قدرتى نهايتسز بر قديرِ رحيم و غناسى نهايتسز بر غنىِّ كريم بر ذاتڭ حدسز تجلّياتنه جامع گنيش بر آيينه اولسون.

أوت إنسان بر چكردگه بڭزر. ناصلكه او چكردگه قدرتدن معنوى و أهمّيتلى جهازات و قدردن اينجه و قيمتلى پروغرام ويريلمش. تا كه، طوپراق آلتنده چاليشوب، تا او طار عالمدن چيقوب، گنيش اولان هوا عالمنه گيروب، خالقندن إستعداد لسانيله بر آغاج اولماسنى ايسته‌يوب، كندينه لايق بر كمال بولسون. أگر او چكردك، سوءِ مزاجندن طولايى اوڭا ويريلن جهازاتِ معنويه‌يى، طوپراق آلتنده بعض موادِّ مضرّه‌يى جلبنه صرف ايتسه؛ او طار يرده قيصه بر زمانده فائده‌سز تفسّخ ايدوب چورييه‌جكدر. أگر او چكردك، او معنوى جهازاتنى {فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوٰى}نڭ أمرِ تكوينيسنى إمتثال ايدوب حسنِ إستعمال ايتسه؛ او طار عالمدن چيقه‌جق، ميوه‌دار قوجه بر آغاج اولمقله كوچوجك جزئى حقيقتى و روحِ معنويسى، بيوك بر حقيقتِ كلّيه صورتنى آلاجقدر. ايشته عينًا اونڭ گبى؛ إنسانڭ ماهيتنه، قدرتدن أهمّيتلى جهازات و قدردن قيمتلى پروغراملر توديع ايديلمش. أگر إنسان، شو طار عالمِ أرضيده، حياتِ دنيويه طوپراغى آلتنده او جهازاتِ معنويه‌سنى نفسڭ هوساتنه صرف ايتسه؛ بوزولان چكردك گبى بر جزئى تلذّذ ايچون قيصه بر عمرده، طار بر يرده و صيقنتيلى بر حالده چورويوب تفسّخ ايده‌رك، مسؤليتِ معنويه‌يى بدبخت روحنه يوكله‌نه‌جك، شو دنيادن گوچوب گيده‌جكدر.