سوزلر | يگرمى بشنجى سوز | 503
(485-611)

ايشته أكثريتله اُسلوبِ قرآنڭ گچن طرزلرده علوى و پارلاق اولديغندندر كه، بعضًا بر بدوى عرب بر تك كلامه مفتون اولور، مسلمان اولمادن سجده‌يه گيدردى. بر بدوى {فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ} كلامنى ايشيتديگى آنده سجده‌يه گيتدى. اوڭا ديديلر: ”مسلمان مى اولدڭ؟“ ”يوق“ ديدى، ”بن شو كلامڭ بلاغتنه سجده ايدييورم.“


دردنجى نقطه: لفظنده‌كى فصاحتِ خارقه‌سيدر. أوت قرآن معنًا اُسلوبِ بيان جهتيله فوق العاده بليغ اولديغى گبى، لفظنده غايت سليس بر فصاحتى واردر. فصاحتڭ قطعى وجودينه، اوصانديرمه‌مسى دليلدر. و فصاحتڭ حكمتنه، فنِّ بيان و معانى‌نڭ داهى علماسنڭ شهادتلرى بر برهانِ باهردر. أوت بيڭلر دفعه تكرار ايديلسه اوصانديرميور، بلكه لذّت ويرييور. كوچك بسيط بر چوجغڭ حافظه‌سنه آغير گلمييور، حفظ ايده‌بيلير. أڭ خسته‌لقلى، آز بر سوزدن متأذّى اولان بر قولاغه ناخوش گلمييور، خوش گلييور. سكراتده اولانڭ طماغنه شربت گبى اولويور. زمزمۀِ قرآن اونڭ قولاغنده و دماغنده، عينًا آغزنده و طماغنده ماءِ زمزم گبى لذيذ گلييور.

سس يوق

سوزلر