عينًا اونڭ گبى بتون نعمتلره و ميوه‌لره، ذاتلرى ايچون محبّت ايديلسه، يالڭز مادّى لذّتلريله غافلانه تلذّذ ايتسه، او محبّت نفسانيدر. او لذّتلر ده گچيجى و ألمليدر. أگر جنابِ حقّڭ إلتفاتاتِ رحمتى و إحساناتنڭ ميوه‌لرى جهتيله سوسه و او إحسان و إلتفاتاتڭ درجۀِ لطفلرينى تقدير ايتمك صورتنده كمالِ إشتها ايله لذّت آلسه؛ هم معنوى بر شكر، هم ألمسز بر لذّتدر...

اوچنجى نكته: جنابِ حقّڭ أسماسنه قارشى اولان محبّتڭ طبقاتى وار: سابقًا بيان ايتديگمز گبى؛ بعضًا آثاره محبّت صورتيله أسمايى سَور. بعضًا أسمايى، كمالاتِ إلٰهيه‌نڭ عنوانلرى اولديغى جهتله سَور. بعضًا إنسان، جامعيتِ ماهيت جهتيله حدسز إحتياجات نقطه‌سنده أسمايه محتاج و مشتاق اولور و او إحتياجله سَور. مثلا: سن بتون شفقت ايتديگڭ أقربا و فقرا و ضعيف و محتاج مخلوقاته قارشى، عاجزانه إستمداد إحتياجنى حسّ ايتديگڭ حالده؛ برى چيقسه، ايستديگڭ گبى اونلره اييلك ايتسه، او ذاتڭ إنعام ايديجى عنوانى و كريم إسمى نه قدر سنڭ خوشڭه گيدر، نه قدر او ذاتى، او عنوان ايله سَوه‌رسڭ. اويله ده: يالڭز جنابِ حقّڭ رحمٰن و رحيم إسملرينى دوشون كه: سن سَوْديگڭ و شفقت ايتديگڭ بتون مؤمن آبا و أجداديڭى و أقربا و أحبابڭى دنياده نعمتلرڭ أنواعيله و جنّتده أنواعِ لذائذ ايله و سعادتِ أبديه‌ده اونلرى سڭا گوستروب و كندينى اونلره گوسترمه‌سيله مسعود ايتديگى جهتده او ”رحمٰن“ إسمى و ”رحيم“ عنوانى، نه قدر سَويلمگه لايقدرلر و نه درجه او ايكى إسمه روحِ بشر محتاج اولديغنى قياس ايده‌بيليرسڭ. و نه درجه، {اَلْحَمْدُ ِﷲِ عَلٰى رَحْمَانِيَّتِهِ وَ عَلٰى رَحِيمِيَّتِهِ} يرنده‌در آڭلارسڭ.