أحبابلره محبّتڭ ايسه: مادام ”ِﷲ“ ايچوندر. او أحبابلرڭ فراقلرى، حتّى ئولوملرى، صحبتڭزه و اخوّتڭزه مانع اولماديغى ايچون، او معنوى محبّت و روحانى إرتباطدن إستفاده ايدرسڭ. و ملاقات لذّتى دائمى اولور. ”ِﷲ“ ايچون اولمازسه، بر گونلك ملاقات لذّتى، يوز گونلك فراق ألمنى نتيجه ويرر. (حاشيه)

أنبياء و أوليايه محبّتڭ ايسه: أهلِ غفلته قراڭلقلى بر وحشتگاه گورونن عالمِ برزخ، او نورانيلرڭ وجودلريله تنوّر ايتمش منزلگاهلرى صورتنده سڭا گورونديگى ايچون او عالمه گيتمگه توحّش، تدهّش دگل؛ بلكه بِالعكس تمايل و إشتياق حسّنى ويرر؛ حياتِ دنيويه‌نڭ لذّتنى قاچيرماز. يوقسه اونلرڭ محبّتى، أهلِ مدنيتڭ مشاهيرِ إنسانيه‌يه محبّتى نوعندن اولسه؛ او كامل إنسانلرڭ فنا و زواللرينى و ماضى دينلن مزارِ أكبرنده چورومه‌لرينى دوشونمكله، ألملى حياتنه بر كدر داها علاوه ايدر. يعنى ”اويله كامللرى چوروتن بر مزاره، بن ده گيده‌جگم“ دييه دوشونور؛ مزارستانه أنديشه‌لى بر نظرله باقار. ”آه!“ چكر. أوّلكى نظرده ايسه: جسم لباسنى ماضيده بيراقوب، كنديلرى إستقبال صالونى اولان برزخ عالمنده كمالِ راحتله إقامتلرينى دوشونور، مزارستانه انسيتكارانه باقار.

هم گوزل شيلره محبّتڭ، مادام صانعلرى حسابنه‌در. ”نه گوزل ياپيلمشلر“ طرزنده‌در. او محبّتڭ بر لذيذ تفكّر اولديغى حالده، حُسن‌پرست، جمال‌پرست ذوقڭڭ نظرينى داها يوكسك، داها مقدّس و بيڭلر دفعه داها گوزل جمال مرتبه‌لرينڭ دفينه‌لرينه يول آچار، باقديرر. چونكه او گوزل آثاردن أفعالِ إلٰهيه‌نڭ گوزللگنه إنتقال ايتديرر. اوندن أسمانڭ گوزللگنه، اوندن صفاتڭ گوزللگنه، اوندن ذاتِ ذو الجلالڭ جمالِ بى‌مثالنه قارشى قلبه يول آچار. ايشته بو محبّت بو صورتده اولسه، هم لذّتليدر، هم عبادتدر و هم تفكّردر.