Elcevap: Risâle-i Nur’dan ders alan, elbette, çok ma’sûmların kanını ve hukukunu zâyi eden fitnelere girmez ve bilhassa tecrübeleriyle, mükerreren akîm ve zararlı kalan fitnelere hiçbir cihetle yanaşmaz. Ve bu on senedeki on fitnelere, Risâle-i Nur’un şâkirdlerinin ondan birisi, belki asla hiçbirisi karışmadığı gösterir ki, risâleler bu fitnelere zıt ve asayişi te’mine medârdırlar. Acaba idarece ve asayişi muhafazaca; bin îmanlı adam mı, yoksa on dinsiz serseri mi daha kolaydır? Evet îman, güzel seciyeler vermekle hem merhamet hissini, hem zarar vermekten sakınmak meylini verir. Amma benim ihtiyatsızlığım ise, bu on üç senedir imkân dâiresinde ne kadar elimden gelmişse hükümetin nazar-ı dikkatini celbetmemek ve onunla uğraşmamak ve işlerine karışmamak için Isparta Vilâyetine ma’lûm olan hârika bir sûrette münzeviyane ve merdüm-girîzâne ve müşfikkârane ve siyasetten müçtenibane yaşadığımı bu memleket bilir.

Ey beni bu belâya sevkeden insafsızlar! Anlaşılıyor ki, âsayiş aleyhinde hareket etmediğimden benden kızdınız, hiddet ettiniz. Asâyişe düşmanlık damariyle beni tevkif ettirdiniz. Evet, âsâyişi bozmak ve idareyi karıştırmak isteyenler, benim hakkımda hükümeti iğfal ederek, adliyeyi lüzumsuz işgal edip beni tevkif ettirenlerdir. Onların hakkında değil yalnız biz, belki memleket nâmına, başta müdde-i umûmî olarak hey’et-i hâkimeye dâvâ etmelidir.

Eğer denilse: “Sen vazîfesizsin, milletin hürmetini kabul edip vazîfedarlar gibi dinî ders veremezsin. Hem, dinî ders verecek resmî bir dâire var; onun müsaadesi lâzımdır.”

Elcevap: Evvelâ, benim matbaam ve kâtiblerim yoktur ki vazîfe-i neşri yapsın. Bizimki husûsidir. Husûsi işlere, husûsan îmanî ve vicdanî olsa, hürriyet-i vicdan düstûru, onun serbestiyetini te’min eder.

Sâniyen: Hükümet-i ittihadiye, ittifaklariyle, Dâr-ül-Hikmet-il İslâmiyede Avrupa’ya karşı hakâik-i İslâmiyeyi isbat edecek ve millete ders verecek bir vazîfe ile tavzif etmeleri ve Diyânet Riyasetinin Van’da beni vaiz tâyin etmesi ve şimdiye kadar yüz risâleden ziyâde eserlerim ulemâ ellerinde gezmesi ve tenkid edilmemesi isbat eder ki, millete ders vermeye hakkım var!