“Barla’da iken te’sis-i münâsebet edildiği, uzağında ve yakınında bulunan bu eşhasın maddî ve ma’nevî yardımlarını te’min ederek faaliyete giriştiği ve hey’et-i umûmîyesine Risâle-i Nur adını verdiği ve kısım kısım yazdırdığı bu eserlerini muhtelif vasıtalarla gizli gizli çoğalttırarak Antalya, Aydın, Milâs, Eğridir, Dinar ve Van gibi mıntıkalarda, adamlarının delâletiyle neşr ve tamim ettirdiği, bu eserlerden devletin emniyet-i dahiliyesini ihlâl edebilecek olanlarına mahrem ve yarım mahrem diyerek işâretler koyduğu ve bu sûretle istihdaf ettiği gayesini kendisinin de kabul ve izhar etmiş bulunduğu” hakkındaki fıkraya karşı, şu kat’i ve îzahlı cevabın sizin evvelce zabtınıza geçen “Son Müdafaa” nâmındaki otuz beş sahifelik müdafaatımı itirazname olarak takdim ile beraber derim ki:

Yüz bin def’a hâşâ!... Îman ilmini rıza-yı İlâhîden başka bir şeye âlet etmemişim ve edemiyorum ve kimsenin de hakkı yoktur ki edebilsin. Ve Risâle-i Nur nâmı altındaki yüz yirmi beş risâle, yirmi sene zarfında telif edilmiş.

Mahrem dediğimiz risâleler ise, üç tanesi bize gurur ve riyaya medâr olmamak için mahrem demişim. Şimdi ise, o setr-i mahremin bir köşesini fâşetmeye mecbur olarak derim ki: O mahremlerden birisi, Kerâmet-i Gavsiye; ikinci, Kerâmet-i Aleviyye; üçüncü, sırr-ı ihlâsa âid risâlelerdir ki; o iki kerâmet, benim haddimden yüz derece fazla ve hizmet-i Kur’âniyemi takdir sûretinde Hazret-i Ali ile Hazret-i Gavs’ın işâretleridir. Ve riyadan, gururdan, enaniyetten kurtaracak sırr-ı ihlâsa dâir risâleye, en has kardeşlerime mahsus olarak, mahrem denmiştir. Asayiş-i dahiliye ile bunların ne münâsebeti var ki onlar medâr-ı itham oluyorlar! İkinci kısım mahremler ise; “Darül-Hikmet” de ve dokuz sene evvel Avrupa itirazatına ve Doktor Abdullah Cevdetin dinsizce hücumlarına karşı yazdığım bir-iki risâle, ve ba’zı me’murların bana insafsızcasına ve gaddarâne tecavüzlerine karşı şekva sûretinde yazdığım iki küçük risâledir ki; son müdafaatımda bahsetmişim.