Risale-i Nur’un kahraman bir kâtibi olan Hüsrev’e "Yaz!" emir buyurulmasiyle, Levh-i Mahfuzdaki yazılan Kur’an gibi yazılması; ve Kur’an-ı Azîmüşşân’ın hak kelâmullah olduğunu; ve bütün semâvî kitapların en büyüğü ve en efdali; ve bir Fâtiha içinde binler Fâtiha; ve bir İhlâs içinde binler İhlâs; ve hurufâtının birden on ve yüz ve bin ve binler sevap ve hasene verdiklerini hiç görülmedik ve işitilmedik pek güzel ve hârika bir surette târif ve isbat eden; Ve Kur’an-ı Mu’cizül Beyanın, binüçyüz seneden beri i’câzını göstermesiyle.. ve muârızlarını durdurmasıyla.. ve Nur’un gözlere gösterir derecede zâhir deliller ile.. ve Nur Şâkirdlerinin elmas kalemleriyle bu zamana kadar misli görülmedik Risale-i Nur’un dünyaya ferman okuyan; ve en mütemerrid ve muannidleri susturan Yirmibeşinci Söz ve zeyilleri, kırk vecihle İ’câz-ı Kur’anî olduğunu isbat eden; Ve ey Hazreti Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm’ın hak peygamber olduğuna; ve umum yüzyirmidört bin peygamberlerin efdali ve seyyidi olduğuna dair binler mu’cizelerini "Mu’cizat-ı Ahmediye" (A.S.M) namındaki Risale-i Nur’u ile güzel bir surette isbat eden;