(Isparta’daki umum Risâle-i Nur talebeleri
nâmına ramazan tebriki münâsebetiyle yazılmış
ve on üç fıkra ile ta’dil edilmiş bir mektubdur.)

Ey âlem-i İslâmın dünya ve âhirette selâmeti için Kur’ân’ın feyziyle ve Risâle-i Nur’un hakîkatiyle ve sâdık şâkirdlerin himmetiyle mübârek gözlerinden yaş yerine kan akıtan ve ey fitne-i âhirzamanın şu dağdağalı ve fırtınalı zamanında Hazret-i Eyyub Aleyhisselâm’dan ziyâde hastalıklara, dertlere giriftar olan ve Kur’ân’ın nuruyla ve Risâle-i Nur’un bürhanlariyle ve şâkirdlerin gayretiyle âlem-i İslâmın maddî ve ma’nevî hastalıklarını Hakîm-i Lokman gibi tedaviye çalışan ve ey mübârek ellerinde mevcûd olan Nur parçalarının hak ve hakîkat olduğunu Kur’ân’ın otuz üç âyetiyle ve kerâmet-i Aleviye ve Gavsiye ile isbat eden;

Ve ey kendisi hasta ve ihtiyar ve zaîf ve gâyet acınacak bir halde olduğuna göre herkesten ziyâde âlem-i İslâm’a can feda eder derecesinde acıyarak kendine fenâlık etmek isteyenlere Kur’ân’ın hakîkatiyle ve Risâle-i Nur’un hüccetleriyle, Nur talebelerinin sadâkatlariyle hayırlı duâlar ve iyilik etmek ile karşılayan ve yazdığı mühim eserlerinden Âyet-ül Kübrâ’nın tab’iyle kendi Zât’ına ve talebelerine gelen musîbette hapishânelere düşen ve o zindanları Kur’ân’ın irşâdiyle ve Risâle-i Nur’un dersiyle ve şâkirdlerin iştiyakı ile bir medrese-i Yusufiyeye çeviren ve bir dershâne yapan ve içimizde bulunan cahil olanların hepsini Kur’ânı o dershânede hatmettirerek çıkaran; ve o musîbette Kur’ân’ın kuvve-i kudsiyesiyle ve Risâle-i Nur’un tesellisiyle ve kardeşlerin tahammülleriyle ihtiyar ve zaîf olduğu halde bütün ağırlıklarımızı ve yüklerimizi üzerine alan ve yazdığı Meyve ve Müdafaaname risâleleriyle Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyân’ın i’câziyle ve Risâle-i Nur’un kuvvetli bürhanlariyle ve şâkirdlerin ihlası ile, izn-i İlâhî ile üzerinden kapılarını açtırıp beraat kazandıran ve o günde bize ve âlem-i İslâma bayram yaptıran ve hakîkaten Risâle-i Nur’ları “Nurun alâ nur” olduğunu isbat ederek kıyamete kadar serbest okunup ve yazılmasına hak kazandıran ve âlem-i İslâmın Kur’ân-ı Azîmüşşan’ın gıda-i kudsîsiyle ve Nur’un uhrevî taamiyle ve şâkirdlerinin iştihasiyle